ഗുരു ( ഒമ്പതാം ഭാഗം )

ഗുരു ( ഒമ്പതാം ഭാഗം )

ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം.

ഗൃഹസ്ഥാശ്രമത്തിൽ ആദ്യം വേണ്ടത് സകൽ കർമ്മങ്ങളൂം ഭഗവാനിൽ അർപ്പിച്ചു ചെയ്യുകയെന്നതാണ്. സർവ്വ കർമ്മങ്ങളും ഭഗവത് പ്രസാദത്തിനായി ഭയ ഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ ചെയ്യുക അഥവാ സകല കർമ്മങ്ങളൂം ഒരു ഭഗവത് കർമ്മത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തോടും മഹത്തത്തോടും ശ്രദ്ധയോടും കൂടി ചെയ്യുകയെന്നതാണ് ഭഗവാനിൽ അർപ്പിക്കുക എന്നതു കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത്.

ഭൗതികമായി തനിക്കുള്ളതൊന്നും ( സ്വത്തുക്കളും ഭാര്യയും മക്കളും ഒന്നും ) ശ്വാശ്വതമല്ലെന്നും ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ കാണുന്നതെല്ലാം ഒരിക്കൽ നശിക്കുന്നവയാണെന്നറിഞ്ഞ് ഒരിക്കലും നാശമില്ലാത്ത ഭഗവാന്റെ മായയാണിതെല്ലമെന്നറിഞ്ഞ് ( സൃഷ്ടിയും സ്ഥിതിയും സംഹാരവുമെല്ലാം ) മനുഷ്യനുൾപ്പെടെയുള്ള സകല ചരാചരങ്ങളേയും ഒരു പോലെ കണ്ട് സുഖവും ദു:ഖവും പൂർവ്വജ്നമത്തിലെ കർമ്മഫലങ്ങളാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ഈ ജീവിതത്തിലെ സകലകർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലത്തെ ഭഗവാനിൽ അർപ്പിച്ച് അവരവരുടെ ധർമ്മത്തെയും കർത്തവ്യ കർമ്മങ്ങളേയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു വേണം ജീവിക്കുവാൻ. സദ്ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തി വിദ്യയഭ്യസിച്ച് വിദ്യാധനം സർവ്വധനാൽ പ്രാധനമെന്നറിഞ്ഞ് തന്റെ കർത്തവ്യങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ടു തന്നെ "ഞാൻ" എന്നാൽ "സത്" അതായത് ബ്രഹ്മാംശം അതെല്ലാവരിലുമൊരുപോലെ തന്നെയെന്ന യഥാർത്ഥ ജ്ഞാനത്തോടെ കർമ്മത്തിലേർപ്പെട്ട് തന്റെ എല്ലാ കർത്തവ്യങ്ങളും ചെയ്തു തീർത്ത് തന്നിലുള്ള ഈശ്വരചഹിതന്യത്തെ തിർച്ചറിഞ്ഞ് ഭൗതികതക്കപ്പുറമുള്ള നേട്ടങ്ങൾക്കയി പരിശ്രമിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.

ത്രി ഋണങ്ങളാൽ ജനിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ, ഋണങ്ങളെന്നാൽ കടങ്ങൾ 1. പിതൃ കടം, 2. ഋഷി കടം 3. ദേവ കടം, പിതൃകടങ്ങൾ പുത്ര ധർമ്മം നിർവ്വഹിച്ചും പിതൃ കർമ്മങ്ങളനുഷ്ഠിച്ചും, ഋഷി കടങ്ങൾ വിദ്യ അഭ്യസിച്ച് അത് മറ്റുള്ളവർക്കു പക്ർന്നു കൊടുത്തും ദേവ കടങ്ങൾ ഹോമാദി കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തും തീർക്കണം

എളുപ്പമെന്നു തോന്നുമെങ്കിലും മറ്റ് എല്ലാ ആശ്രമങ്ങളേക്കാളും ഏറ്റവും കഠിനമായതാണ് നാമെല്ലാം അറിഞ്ഞോ അറിയാതയോ ആചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം. കാരണം സകല ഭൗതിക സുഖങ്ങളിലും നിന്നു കൊണ്ട് സ്വയം നിയന്ത്രിച്ച് എല്ലാവരേയും ഒരു പോലെ സന്തോഷിപ്പിച്ച് സ്വന്തം കർത്തവ്യങ്ങൾ നിർവ്വഹിക്കുകയെന്നാൽ അത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല. കർത്തവ്യകർമ്മങ്ങളെന്നാൽ അവനവന്റെ ധർമ്മങ്ങളാണ്. പുത്ര ധർമ്മം, സഹോദര ധർമ്മം, സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധത, പ്രകൃതിസംരക്ഷണം, സാമൂഹിക ധർമ്മം, ഭർത്തൃ ധർമ്മം, പിതൃ ധർമ്മം, ... അങ്ങനെ നീളുന്നു പട്ടിക.

എന്നാൽ പ്രകൃതിയായ ദേവിയുടെ സംരക്ഷണത്താലെന്നോ ദേവിയായ പ്രകൃതിയുടെ അംശമോ ആയ സ്ത്രീ ജന്മമാണ് ഗൃഹസ്ഥാശ്രമത്തിൽ പുരുഷ ജന്മത്തേക്കാൽ മോക്ഷപ്രാപ്തിക്ക് എളുപ്പമായത്. കാരണം സ്ത്രീകൾ പ്രകൃത്യാൽ തന്നെ സ്വയം കർത്തവ്യക്ർമ്മങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാനുള്ള ദേവീകാരുണ്യം അവർക്കുണ്ട്. സ്വയം വേദനകൾ കടിച്ചമർത്തി സ്വന്തം സുഖങ്ങൾ ത്യജിച്ച് പുത്ര ഭർത്തൃ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകി സ്വയം കത്തിത്തീരുന്ന ഹോമാഗ്നിയാണ് സ്ത്രീ ജന്മം

സന്ന്യാസം

നാലമത്തേതുമ്മ് അവസാനത്തേതുമായ ധർമ്മമാണ് സന്യാസം. സന്ന്യസിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് സകല ഗ്രന്ഥങ്ങളും പഠിച്ച് അതിന്റെ യഥാർത്ഥമായ ധർമ്മത്തെയറിഞ്ഞ് ഈശോവാസം ഇദം സർവ്വമെന്ന സത്യത്തെയുൾക്കൊണ്ട് വേണം തുടങ്ങുവാൻ. ഞാനും നീയും സകല ചരാചരങ്ങളും ഒന്നാണെന്ന ആത്മ ബേധത്തിലൂടെ വേണം സന്ന്യസി ജീവിതം തുടങ്ങുവാൻ.

ധർമ്മമം വിധർമ്മം പരധർമ്മം ഉപധർമ്മം എന്നിങ്ങനെയുള്ള നാലു ധർമ്മങ്ങൾ ഇവയറിഞ്ഞിരിക്കേണം. ആദ്യത്തേതു ധർമ്മവും മൂന്നാമത്തേത് അതിനെതിരായ വിധർമ്മവും തിരിച്ചറിയുക. പരധർമ്മമെന്നാൽ അന്യവസ്തുക്കളിൽ നിന്നും വസ്തുക്കളിൽ നിന്നും തിർച്ചറിയുന്ന ധർമ്മം. സ്വന്തം ബുദ്ധിയാൽ മഹത്ഗ്രന്ഥ പഠനം കൊണ്ടു തന്റെ ബുദ്ധിയാൽ മൻസ്സിലാക്കുന്നതാണ് ഉപധർമ്മം. താൻ പര്യുന്നതെല്ലാം അപ്പടി സാധിക്കണമെന്നതാണ് വിധർമ്മം. ധർമ്മങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ ജീവാത്മാവിനേയും പരമാത്മാവിനേയും തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നിർഗുണനായ ആത്മാവിനെയറിയേണം, മനസ്സൂം ആത്മാവുമായുള്ള ഒരു ഐക്യം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കേണ്ടതാണ് ആദ്യ പടി. തൃഷ്ണയും സകലഗുണങ്ങളൂം ലോകനാഥനായുള്ള ഭഗവാൻ വിഷ്ണൂ ഭക്തിയിൽ കത്തിച്ചു കളയണം. സർവ്വം വിഷ്ണുമയമെന്നും സകല ഐശ്വര്യങ്ങളും ഈശ്വരാനുഗ്രഹത്തലെന്നും തിരിച്ചറിയാതെ എല്ലാം സ്വന്തം കഴിവുമാത്രമാണെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന മൂഢാത്മാക്കൾക്ക് എങ്ങിനെയാണ് മോക്ഷം ലഭിക്കുന്നത്? അവരുടെ സർവ്വ കർമ്മങ്ങളും നിഷ്ഫലമായിപ്പോകുന്നു. നിർമ്മലനായ ഭഗവാൻ നാരായൺ അരൂപിയാണെന്നു സകലതിലും സകലരിലും സകലയിടത്തും സകലരൂപത്തിലും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞ് ഞാനും പ്രപഞ്ചവും ഒന്നാണെന്ന ആത്മബോധത്തോടെ വേണം സന്ന്യാസം തുടങ്ങുവാൻ. ഒന്നായ ഭഗവത് ചൈതന്യ പലതായിക്കണുന്ന മായയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ഭഗവത് ഭക്തിയിൽ അതിനെ അതിജീവിക്കനം. സന്ന്യാസി ജിതേന്ദ്രീയരായിരിക്കണം അതായത് ഇന്ദ്രിയങ്ങുടെ പിടിയിൽ നിന്നും മോചിതരായിരിക്കണം. ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിക്കഴിഞ്ഞാൽ വിജനമായതും ശുധമായതുമായ് സ്ഥലം കണ്ടു പിടിച്ച് ഒരു ഭിക്ഷുവായ് ശുദ്ധമായ സ്ഥലത്ത് വീരാസനത്തിലിരുന്ന് പ്രാണായാമത്താൽ രേചക, പൂരക കുംഭക ( ശ്വാസോച്ഛാസത്തിന്റെ മൂന്നു ഘട്ടങ്ങൾ ) ങ്ങളെ സംതുലിതപ്പെടുത്തി മനസ്സിനെ ഏകാഗ്രമാക്കി നാസാഗ്രത്തിൽ ദൃഷ്ടി ഉറപ്പിച്ച് മനസിനെ അന്യദിക്കകളിലേക്കു വിടാതെ ഉൾക്കമലത്തിലുള്ള പ്രജ്ഞയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ച് അറിവും ബ്രഹ്മവും ഒന്നാക്കിമാറ്റാൻ പരിശീലിക്കണം. ഇങ്ങനെ നിത്യവും ചെയ്തിരിക്കുന്നവന് അഗ്നി അഴുക്കുകളെയെന്ന പോലെ അയ്യളൂടെ ആത്മാവിനെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നു. സകല പാപങ്ങളിൽ നിന്നും ശാപങ്ങളിൽ നിന്നും പൂർവ്വകർമ്മബന്ധങ്ങളിൽ നിന്നും മുക്തിനേടിയ ആ പരിശുദ്ധാത്മാക്കൾ പുനർജ്ജന്മമില്ലാത്ത മോക്ഷപ്രാപ്തിയിലേക്കെത്തുന്നു.

അങ്ങനെ മനുഷ്യ ജന്മത്തിന്റെ അത്യന്തിക ലക്ഷ്യങ്ങളായ മുക്തിയും മോക്ഷവും ലഭിക്കാനുള്ള നാലു മാർഗ്ഗങ്ങളാണ് ചതുരാശ്രമമെന്നു പറയുന്നതു്. സനാതന ധർമ്മത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ ജനനം മരണം പുനർജ്ജ്ന്മം മുക്തി മോക്ഷം എന്ന ആത്മാവിന്റെ യാത്രയൂടെ അവസാനമാണ് മോക്ഷം. കോടാനു കോടി ആത്മാക്കൾ കോടാനുകോടി രൂപങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് അവയുടെ പ്രകൃതിക്കനുസരിച്ച ജീവിത പാഠം ഉൾക്കൊണ്ട് പല പല ജ്നമ്ങളിലൂടെ മനുഷ്യ ജന്മത്തിലെത്തുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ദ്രിയാദികൾ തീർക്കുന്ന മായവലയത്തിൽ അകപ്പെട്ട മനുഷ്യർ സ്വന്തം പ്രകൃതിയെത്തെന്നെ മറന്ന് ഭൗതികയിൽ ഉറച്ച മൂഢവിശ്വാസങ്ങളുടെ പിറകേ പോയി ജന്മം പാഴാക്കിക്കളയുന്നു. തുടരും.....