ഉപനിഷത് പഠനം
എഴുപത്തിഒമ്പതാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
എഴുപത്തിഒമ്പതാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
അത്തരത്തിലൊരു സാഹചര്യം ചിലപ്പോള് ഒരാളെ സത്യമറിയാന് പ്രേരിപ്പിക്കില്ലേ എന്ന് ചോദിച്ചാല് തീര്ച്ചയായും. ആ ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ സത്യസന്ധത, ആത്മാര്ത്ഥത അദ്ദേഹത്തിന് ആ സത്യം അറിയിപ്പിക്കാം. അതില് സംശയമൊന്നും വേണ്ട. അതുകൊണ്ട് ദുഃഖങ്ങളുണ്ടാകുന്നതൊക്കെ ബോണസ്സാക്കിയെടുക്കാം. നമുക്ക് സത്യത്തെ അറിയാന്. അല്ലാതെയും ഇതിനൊരു സാധ്യതയുണ്ട്. ഇതിന് എങ്ങിനെ നോക്കിയാലും സാധ്യതയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് സത്യവിവരണം ഉപനിഷത്ത് നടത്താന് പോകുന്നു.
``സഃ`` എന്നാല് അവന്. അതായത് സത്യം. ``പര്യഗാത് ``എന്നാല് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്നത്. സംസ്കൃത ശബ്ദങ്ങളെ സമാനമായ മറ്റ് ശബ്ദം നല്കി അതിന്റെ അര്ത്ഥത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കാന് ശ്രമിക്കുക എന്നു പറയുന്നതിന് വളരെ പരിമിതിയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ഈ ഉപനിഷത്തില് ശങ്കരഭഗവദ്പാദരെപോലെയുള്ളവര് ഭാഷ്യം ചമയ്ക്കുന്നു. ഈ ഭാഷ്യത്തില് ഓരോരോ ശബ്ദത്തെ പൂര്ണ്ണമായി നമ്മുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന് വേണ്ടി അവര് ഏറ്റവും കൂടുതല് ശ്രമം നടത്തിയിട്ടുള്ളവരാണ്. ഉപനിഷത്ത് ഋഷി അങ്ങനെ പറയുന്നു ``സഃ പര്യഗാത്`` - നാം ഇതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോള് പറയുന്നത് എങ്ങും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന എന്നാണ്. ആ വാക്കിന് പരിമിതിയുണ്ട്. എങ്ങും നിറഞ്ഞുനില്ക്കുക എന്നുപറഞ്ഞാല് വീണ്ടും ദോഷം വരും. എന്താണ് ദോഷം ? നിറയുക എന്ന് പറയുമ്പോള് അതിന് വേറൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് പോയി ചേരണം. സമുദ്രജലത്തില് ഉപ്പ് നിറഞ്ഞതുപോലെ, അല്ലെങ്കില് ഈ മുറിയില് ചന്ദനതിരിയുടെ സുഗന്ധം നിറഞ്ഞതുപോലെ. അങ്ങനെയല്ല. അതുമാത്രേമയുള്ളൂ. അതെല്ലായിടത്തും അങ്ങിനെയാണ്. ``സഃ പര്യഗാത്`` അതങ്ങനെ അനന്തമായി അതങ്ങനെ നിലകൊള്ളുന്നു. ``ശുക്രം`` എന്നാല് ശുദ്ധ പ്രകാശ സ്വരൂപമായത്. ശുക്രനക്ഷത്രം. ``അകായം`` ശരീരമില്ലാത്തത്. ``കായം`` ശരീരം. ഈശ്വരന് ശരീരമുണ്ടോ? ഇല്ല. ``അവ്രണം`` മുറിപ്പെടാത്തത്. ഈശ്വരന് മുറിവേല്ക്കുമോ? ഇല്ല. സനാതനധര്മ്മത്തില് ഈശ്വരനെ ആര്ക്കെങ്കിലും മുറിവേല്പ്പിക്കാന് പറ്റുമോ എന്ന് ചോദിച്ചാല് പറ്റില്ല എന്നാണ്. ``അസ്നാവിരം`` ഞരമ്പില്ലാത്തത്. ``സ്നായു`` ഞരമ്പ്. ഇവിടെ ഉപനിഷത്ത് അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് അതിന്റെ സാധ്യതകളെ പൂര്ണ്ണമായി ഇല്ലാതാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ടാണ്. സംശയത്തിന്റെ സാധ്യതകളെ ഇല്ലാതാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ടാണ്.
``സഃ`` എന്നാല് അവന്. അതായത് സത്യം. ``പര്യഗാത് ``എന്നാല് നിറഞ്ഞുനില്ക്കുന്നത്. സംസ്കൃത ശബ്ദങ്ങളെ സമാനമായ മറ്റ് ശബ്ദം നല്കി അതിന്റെ അര്ത്ഥത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കാന് ശ്രമിക്കുക എന്നു പറയുന്നതിന് വളരെ പരിമിതിയുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ഈ ഉപനിഷത്തില് ശങ്കരഭഗവദ്പാദരെപോലെയുള്ളവര് ഭാഷ്യം ചമയ്ക്കുന്നു. ഈ ഭാഷ്യത്തില് ഓരോരോ ശബ്ദത്തെ പൂര്ണ്ണമായി നമ്മുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന് വേണ്ടി അവര് ഏറ്റവും കൂടുതല് ശ്രമം നടത്തിയിട്ടുള്ളവരാണ്. ഉപനിഷത്ത് ഋഷി അങ്ങനെ പറയുന്നു ``സഃ പര്യഗാത്`` - നാം ഇതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോള് പറയുന്നത് എങ്ങും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന എന്നാണ്. ആ വാക്കിന് പരിമിതിയുണ്ട്. എങ്ങും നിറഞ്ഞുനില്ക്കുക എന്നുപറഞ്ഞാല് വീണ്ടും ദോഷം വരും. എന്താണ് ദോഷം ? നിറയുക എന്ന് പറയുമ്പോള് അതിന് വേറൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് പോയി ചേരണം. സമുദ്രജലത്തില് ഉപ്പ് നിറഞ്ഞതുപോലെ, അല്ലെങ്കില് ഈ മുറിയില് ചന്ദനതിരിയുടെ സുഗന്ധം നിറഞ്ഞതുപോലെ. അങ്ങനെയല്ല. അതുമാത്രേമയുള്ളൂ. അതെല്ലായിടത്തും അങ്ങിനെയാണ്. ``സഃ പര്യഗാത്`` അതങ്ങനെ അനന്തമായി അതങ്ങനെ നിലകൊള്ളുന്നു. ``ശുക്രം`` എന്നാല് ശുദ്ധ പ്രകാശ സ്വരൂപമായത്. ശുക്രനക്ഷത്രം. ``അകായം`` ശരീരമില്ലാത്തത്. ``കായം`` ശരീരം. ഈശ്വരന് ശരീരമുണ്ടോ? ഇല്ല. ``അവ്രണം`` മുറിപ്പെടാത്തത്. ഈശ്വരന് മുറിവേല്ക്കുമോ? ഇല്ല. സനാതനധര്മ്മത്തില് ഈശ്വരനെ ആര്ക്കെങ്കിലും മുറിവേല്പ്പിക്കാന് പറ്റുമോ എന്ന് ചോദിച്ചാല് പറ്റില്ല എന്നാണ്. ``അസ്നാവിരം`` ഞരമ്പില്ലാത്തത്. ``സ്നായു`` ഞരമ്പ്. ഇവിടെ ഉപനിഷത്ത് അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് അതിന്റെ സാധ്യതകളെ പൂര്ണ്ണമായി ഇല്ലാതാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ടാണ്. സംശയത്തിന്റെ സാധ്യതകളെ ഇല്ലാതാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ടാണ്.
(തുടരും....)
No comments:
Post a Comment