ഉപനിഷത്ത്‌ പഠനം
അറുപത്തിആറാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
അറുപത്തിആറാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
ഇതാണ്‌ ആല്‍വൃക്ഷത്തിന്റെ വിത്തെടുത്ത്‌ ഉദ്ദാലകന്‍ ശ്വേതകേതുവിനോട്‌ പറയുന്നത്‌. മോനെ, കീറൂ. നീയെന്തുകാണുന്നു? ഞാനൊന്നും കാണുന്നില്ല. എന്തൊന്നാണോ നിനക്ക്‌ കാണാന്‍ പറ്റാത്തത്‌ അതാണ്‌ ഈ കാണുന്ന വലിയ വൃക്ഷം. അതായത്‌ ഒരു ആല്‍വിത്തിന്റെ ഒരു തരിമണിയില്‍ ഈ ഭൂമിയെ മുഴുവന്‍ പൊതിയാന്‍ പാകത്തിനുള്ള ആല്‍വൃക്ഷത്തെ ജനിപ്പിക്കാനുള്ള ശേഷി അതിനകത്തുണ്ട്‌. ഇങ്ങനെയാണ്‌ ഈ വിശ്വം മുഴുവന്‍ നില്‍ക്കുന്നത്‌. ഈ വിശ്വത്തില്‍ എല്ലാറ്റിലും അത്‌ അന്തര്‍ലീനമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ കണ്ടതേ വിശ്വസിക്കൂ എന്ന്‌ പറയരുത്‌. ``സര്‍വ്വാണി ഭൂതാനി`` ഒന്നൊഴിയാതെ. ഇത്‌ മനസ്സിലാകുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ്‌ ഇത്രയും പറഞ്ഞത്‌.
``ആത്മനി ഏവ`` ആത്മാവില്‍ - തന്നില്‍. `ആത്മന്‍' ശബ്‌ദത്തിന്‌ ശരീരമെന്നും, മനസ്സെന്നും, ബുദ്ധിയെന്നും, ബോധമെന്നും അര്‍ത്ഥമുണ്ട്‌. ഇവിടെ തന്നില്‍, തന്റെ ആ മനോഭാവത്തില്‍, തന്റെ കാഴ്‌ചയില്‍ ``സര്‍വ്വാണി ഭൂതാനി ആത്മനി``എല്ലാ ഭൂതങ്ങളേയും, എല്ലാ പ്രപഞ്ചദൃശ്യങ്ങളേയും, എല്ലാ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങളേയും ആത്മാവില്‍ ``അനുപശ്യതി`` തുടര്‍ന്ന്‌ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുക. യാതൊരുവനാണോ എല്ലാ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങളേയും ആത്മാവില്‍ കാണുന്നത്‌. അതാണ്‌ വിശ്വരൂപം. അങ്ങനെ വിശ്വരൂപം കാണുമ്പോഴാണ്‌ ഒരുവന്‍വിശ്വാമിത്രനാകുന്നത്‌. പിന്നെ വിശ്വത്തിന്‌ സുഹൃത്താണവന്‍. ഈ സുഹൃദ്‌ഭാവമാണ്‌ ഇവിടെ പറയാന്‍ പോകുന്നത്‌.
``ആത്മനി ഏവ അനുപശ്യതി`` ആര്‌ ഇങ്ങനെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു അതേപോലെതന്നെ ``സര്‍വ്വഭൂതേഷു ആത്മാനം`` തന്നെ സര്‍വ്വഭൂതങ്ങളിലും, സര്‍വ്വഭൂതങ്ങള്‍ തന്നിലും. ഒരു വണ്‍വേ അല്ല. പാലമിട്ടതുപോലെയാണത്‌. ഈ പാലത്തില്‍ നിന്ന്‌ അങ്ങോട്ടുമുണ്ട്‌, അവിടുന്ന്‌ ഇങ്ങോട്ടുമുണ്ട്‌. എന്നെ അതിലും, ആ കാണുന്ന എല്ലാറ്റിനേയും എന്നിലും. ഇങ്ങനെയുള്ള പരസ്‌പരപൂരകങ്ങളായിട്ടുള്ള ഈ കാഴ്‌ച.
ഒരമ്മയ്‌ക്ക്‌ നാലു കുട്ടികളുണ്ടെങ്കില്‍ നാലിലും തന്നെ കാണാന്‍ പറ്റും. അച്ഛനും കാണാന്‍ പറ്റണം. അതുപോലെ കുട്ടികള്‍ക്കോ? അമ്മയെ കാണാന്‍ പറ്റുന്നു. പക്ഷേ അമ്മയ്‌ക്കെന്തുകാണാം? ഈ കുട്ടികളില്‍ അച്ഛനെയും കാണാം, തന്നെയും കാണാം, കുട്ടികളേയും കാണാം. ഇതേപോലെതന്നെയാണ്‌ തന്നെ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലും, പ്രപഞ്ചത്തെ തന്നിലും ഉള്ളതായി കാണുന്നത്‌. ``തതഃ`` അനന്തരം, ഈ കാഴ്‌ച ഹേതുവായി, ഈ കാഴ്‌ചയില്‍ ``ന വിജുഗുപ്‌സതേ`` പിന്നെ ഇവിടെ വെറുപ്പ്‌, വിദ്വേഷം എന്നൊന്ന്‌ ഇല്ല.
``ആത്മനി ഏവ`` ആത്മാവില്‍ - തന്നില്‍. `ആത്മന്‍' ശബ്‌ദത്തിന്‌ ശരീരമെന്നും, മനസ്സെന്നും, ബുദ്ധിയെന്നും, ബോധമെന്നും അര്‍ത്ഥമുണ്ട്‌. ഇവിടെ തന്നില്‍, തന്റെ ആ മനോഭാവത്തില്‍, തന്റെ കാഴ്‌ചയില്‍ ``സര്‍വ്വാണി ഭൂതാനി ആത്മനി``എല്ലാ ഭൂതങ്ങളേയും, എല്ലാ പ്രപഞ്ചദൃശ്യങ്ങളേയും, എല്ലാ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങളേയും ആത്മാവില്‍ ``അനുപശ്യതി`` തുടര്‍ന്ന്‌ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുക. യാതൊരുവനാണോ എല്ലാ പ്രപഞ്ചഘടകങ്ങളേയും ആത്മാവില്‍ കാണുന്നത്‌. അതാണ്‌ വിശ്വരൂപം. അങ്ങനെ വിശ്വരൂപം കാണുമ്പോഴാണ്‌ ഒരുവന്‍വിശ്വാമിത്രനാകുന്നത്‌. പിന്നെ വിശ്വത്തിന്‌ സുഹൃത്താണവന്‍. ഈ സുഹൃദ്‌ഭാവമാണ്‌ ഇവിടെ പറയാന്‍ പോകുന്നത്‌.
``ആത്മനി ഏവ അനുപശ്യതി`` ആര്‌ ഇങ്ങനെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു അതേപോലെതന്നെ ``സര്‍വ്വഭൂതേഷു ആത്മാനം`` തന്നെ സര്‍വ്വഭൂതങ്ങളിലും, സര്‍വ്വഭൂതങ്ങള്‍ തന്നിലും. ഒരു വണ്‍വേ അല്ല. പാലമിട്ടതുപോലെയാണത്‌. ഈ പാലത്തില്‍ നിന്ന്‌ അങ്ങോട്ടുമുണ്ട്‌, അവിടുന്ന്‌ ഇങ്ങോട്ടുമുണ്ട്‌. എന്നെ അതിലും, ആ കാണുന്ന എല്ലാറ്റിനേയും എന്നിലും. ഇങ്ങനെയുള്ള പരസ്‌പരപൂരകങ്ങളായിട്ടുള്ള ഈ കാഴ്‌ച.
ഒരമ്മയ്‌ക്ക്‌ നാലു കുട്ടികളുണ്ടെങ്കില്‍ നാലിലും തന്നെ കാണാന്‍ പറ്റും. അച്ഛനും കാണാന്‍ പറ്റണം. അതുപോലെ കുട്ടികള്‍ക്കോ? അമ്മയെ കാണാന്‍ പറ്റുന്നു. പക്ഷേ അമ്മയ്‌ക്കെന്തുകാണാം? ഈ കുട്ടികളില്‍ അച്ഛനെയും കാണാം, തന്നെയും കാണാം, കുട്ടികളേയും കാണാം. ഇതേപോലെതന്നെയാണ്‌ തന്നെ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലും, പ്രപഞ്ചത്തെ തന്നിലും ഉള്ളതായി കാണുന്നത്‌. ``തതഃ`` അനന്തരം, ഈ കാഴ്‌ച ഹേതുവായി, ഈ കാഴ്‌ചയില്‍ ``ന വിജുഗുപ്‌സതേ`` പിന്നെ ഇവിടെ വെറുപ്പ്‌, വിദ്വേഷം എന്നൊന്ന്‌ ഇല്ല.
(തുടരും....)
No comments:
Post a Comment