ഉപനിഷത്ത്‌ പഠനം
മുപ്പത്തിആറാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
മുപ്പത്തിആറാം ദിവസം
ഈശാവാസ്യം
മന്ത്രം രണ്ട്‌
കുര്‍വന്നേവേഹ കര്‍മാണി ജിജീവിഷേച്ഛതം സമാഃ
ഏവം ത്വയി നാന്യഥേതോ�സ്‌തി ന കര്‍മ ലിപ്യതേ നരേ.
ഇഹ=ഈ ലോകത്ത്‌; കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ=ഫലചിന്ത വെടിഞ്ഞുള്ള കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ; ശതം സമാഃ=ഒരു നൂറുവര്‍ഷം; ജിജീവിഷേത്‌=ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുക; ഏവം ത്വയി=അപ്രകാരമായാല്‍ നിന്നില്‍; ഇതഃ അന്യഥാ=ഈ മനുഷ്യജീവിതത്തില്‍ നിന്നുള്ള പതനം; ന അസ്‌തി=സംഭവിക്കുന്നില്ല; നരേ=ഫലേച്ഛവെടിയുന്ന വിവേകിയായ പുരുഷനില്‍; കര്‍മ ന ലിപ്യതേ=കര്‍മ്മം പറ്റിപ്പിടിക്കുന്നില്ല.
ഉപനിഷത്തിലെ വളരെ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സ്റ്റേറ്റ്‌മെന്റാണ്‌ ഇത്‌. ഇഹ=ഇവിടെ. ഇവിടെ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഏത്‌ ചുറ്റുപാടിലാണോ നിലകൊള്ളുന്നത്‌ അവിടെ. ഇപ്പോള്‍ എന്റെ സാഹചര്യം, ഞാന്‍ ജനിച്ചതെവിടെയാണ്‌, ഞാന്‍ വളരുന്നതെവിടെയാണ്‌, എനിക്ക്‌ ജോലി എവിടെയാണ്‌, എന്റെ കുടുംബം എവിടെയാണ്‌. ഇവിടെ? അവിടെ. എവിടെയാണ്‌ നമ്മുടെ കര്‍മ്മഭൂമി? അത്‌ അവിടെ. കര്‍മാണി എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ കര്‍മ്മങ്ങള്‍. ബഹുവചനമാണ്‌. കുര്‍വന്‍ ഏവ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ തന്നെ. ഇവിടെ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ ശതം സമാഃ നൂറ്‌ വര്‍ഷം ജിജീവിഷേത്‌ ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനമെടുക്കൂ. ഇവിടെ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ 100 വര്‍ഷം ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കൂ. ഉപനിഷത്ത്‌ പറയുന്നത്‌ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ നാം 100 വര്‍ഷം ഇവിടെ ജീവിക്കണം. ഇനി നൂറില്‍ കൂടിയാലും കുഴപ്പമില്ല. അതുവിചാരിച്ച്‌ കര്‍മങ്ങളൊക്കെ മതിയാക്കാം എന്ന്‌ ആരും ചിന്തിക്കണ്ട. അത്‌ തെറ്റിദ്ധാരണയാണ്‌.
കര്‍മങ്ങളെയൊക്കെ മതിയാക്കലാണ്‌ സന്യാസം അല്ലെങ്കില്‍ ഉപനിഷത്ത്‌ പറയുന്നത്‌ അതാണ്‌ എന്ന്‌ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നുവെങ്കില്‍, ഇതാ ഈശാവാസ്യം ഉപനിഷത്ത്‌ എടുത്ത്‌ വെച്ചു നോക്കിക്കോളൂ. കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ ജിജീവിഷേത്‌ ശതം സമാഃ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ തന്നെ 100 വര്‍ഷം ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കണം എന്നാണ്‌. ഭഗവദ്‌ഗീതയിലും ഇത്‌ തന്നെയാണ്‌ പറയുന്നത്‌. ന ഹി കശ്ചിത്‌ ക്ഷണമപി ജാതു തിഷ്‌ഠത്യ കര്‍മ്മകൃത്‌ ഒരുവനും ഒരു ക്ഷണനേരം പോലും ഒരു കര്‍മ്മം ചെയ്യാതെ ഇരിക്കുക എന്നത്‌ അര്‍ജ്ജുനാ സാദ്ധ്യമല്ല എന്ന്‌ ഭഗവദ്‌ഗീതയില്‍ മൂന്നാം അദ്ധ്യായം കര്‍മ്മയോഗം. കാര്യതേ ഹ്യവശഃ കര്‍മ്മ സര്‍വ്വ പ്രകൃതിജൈര്‍ഗുണൈ പ്രകൃതിഗുണത്തിന്‌ അനുസൃതമായി അവശരായി കര്‍മ്മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒരുവന്‍ കര്‍മ്മം ചെയ്യില്ല എന്നുപറഞ്ഞാലും അവനെ അവശനാക്കിക്കൊണ്ട്‌ കര്‍മ്മം ചെയ്യിപ്പിക്കും, എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ. അതിലും നല്ലത്‌ മര്യാദയ്‌ക്കു ചെയ്യുന്നത്‌ തന്നെയാണ്‌.
ഇഹ കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ ജിജീവിഷേത്‌ ശതം സമാഃ ഇതാണ്‌ ഉപനിഷത്തിന്‌ ആദ്യം പറയാനുള്ളത്‌. ഏവം ത്വയി ഇപ്രകാരം നിന്നില്‍, ഈ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ ജീവിക്കുന്ന നിന്നില്‍, ഇപ്രകാരം ഒരു ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്ത നിന്നില്‍, ഇദഃ അന്യഥഃ നഃ അസ്‌തി ഇതല്ലാതെ വേറൊരു വഴിയും ഇല്ല. നിനക്ക്‌ ചോയ്‌സ്‌ വേറെ ഇല്ല. ഇനി കര്‍മ്മമില്ലാത്ത ഒരു മേഖല എനിയ്‌ക്കുണ്ട്‌ എന്ന്‌ ആരെങ്കിലും കരുതിയാലോ? അങ്ങനെ ഇല്ല.
കുര്‍വന്നേവേഹ കര്‍മാണി ജിജീവിഷേച്ഛതം സമാഃ
ഏവം ത്വയി നാന്യഥേതോ�സ്‌തി ന കര്‍മ ലിപ്യതേ നരേ.
ഇഹ=ഈ ലോകത്ത്‌; കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ=ഫലചിന്ത വെടിഞ്ഞുള്ള കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ; ശതം സമാഃ=ഒരു നൂറുവര്‍ഷം; ജിജീവിഷേത്‌=ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുക; ഏവം ത്വയി=അപ്രകാരമായാല്‍ നിന്നില്‍; ഇതഃ അന്യഥാ=ഈ മനുഷ്യജീവിതത്തില്‍ നിന്നുള്ള പതനം; ന അസ്‌തി=സംഭവിക്കുന്നില്ല; നരേ=ഫലേച്ഛവെടിയുന്ന വിവേകിയായ പുരുഷനില്‍; കര്‍മ ന ലിപ്യതേ=കര്‍മ്മം പറ്റിപ്പിടിക്കുന്നില്ല.
ഉപനിഷത്തിലെ വളരെ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സ്റ്റേറ്റ്‌മെന്റാണ്‌ ഇത്‌. ഇഹ=ഇവിടെ. ഇവിടെ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഏത്‌ ചുറ്റുപാടിലാണോ നിലകൊള്ളുന്നത്‌ അവിടെ. ഇപ്പോള്‍ എന്റെ സാഹചര്യം, ഞാന്‍ ജനിച്ചതെവിടെയാണ്‌, ഞാന്‍ വളരുന്നതെവിടെയാണ്‌, എനിക്ക്‌ ജോലി എവിടെയാണ്‌, എന്റെ കുടുംബം എവിടെയാണ്‌. ഇവിടെ? അവിടെ. എവിടെയാണ്‌ നമ്മുടെ കര്‍മ്മഭൂമി? അത്‌ അവിടെ. കര്‍മാണി എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ കര്‍മ്മങ്ങള്‍. ബഹുവചനമാണ്‌. കുര്‍വന്‍ ഏവ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ തന്നെ. ഇവിടെ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ ശതം സമാഃ നൂറ്‌ വര്‍ഷം ജിജീവിഷേത്‌ ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനമെടുക്കൂ. ഇവിടെ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ 100 വര്‍ഷം ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കൂ. ഉപനിഷത്ത്‌ പറയുന്നത്‌ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ നാം 100 വര്‍ഷം ഇവിടെ ജീവിക്കണം. ഇനി നൂറില്‍ കൂടിയാലും കുഴപ്പമില്ല. അതുവിചാരിച്ച്‌ കര്‍മങ്ങളൊക്കെ മതിയാക്കാം എന്ന്‌ ആരും ചിന്തിക്കണ്ട. അത്‌ തെറ്റിദ്ധാരണയാണ്‌.
കര്‍മങ്ങളെയൊക്കെ മതിയാക്കലാണ്‌ സന്യാസം അല്ലെങ്കില്‍ ഉപനിഷത്ത്‌ പറയുന്നത്‌ അതാണ്‌ എന്ന്‌ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നുവെങ്കില്‍, ഇതാ ഈശാവാസ്യം ഉപനിഷത്ത്‌ എടുത്ത്‌ വെച്ചു നോക്കിക്കോളൂ. കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ ജിജീവിഷേത്‌ ശതം സമാഃ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ തന്നെ 100 വര്‍ഷം ജീവിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കണം എന്നാണ്‌. ഭഗവദ്‌ഗീതയിലും ഇത്‌ തന്നെയാണ്‌ പറയുന്നത്‌. ന ഹി കശ്ചിത്‌ ക്ഷണമപി ജാതു തിഷ്‌ഠത്യ കര്‍മ്മകൃത്‌ ഒരുവനും ഒരു ക്ഷണനേരം പോലും ഒരു കര്‍മ്മം ചെയ്യാതെ ഇരിക്കുക എന്നത്‌ അര്‍ജ്ജുനാ സാദ്ധ്യമല്ല എന്ന്‌ ഭഗവദ്‌ഗീതയില്‍ മൂന്നാം അദ്ധ്യായം കര്‍മ്മയോഗം. കാര്യതേ ഹ്യവശഃ കര്‍മ്മ സര്‍വ്വ പ്രകൃതിജൈര്‍ഗുണൈ പ്രകൃതിഗുണത്തിന്‌ അനുസൃതമായി അവശരായി കര്‍മ്മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒരുവന്‍ കര്‍മ്മം ചെയ്യില്ല എന്നുപറഞ്ഞാലും അവനെ അവശനാക്കിക്കൊണ്ട്‌ കര്‍മ്മം ചെയ്യിപ്പിക്കും, എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ. അതിലും നല്ലത്‌ മര്യാദയ്‌ക്കു ചെയ്യുന്നത്‌ തന്നെയാണ്‌.
ഇഹ കര്‍മാണി കുര്‍വന്‍ ഏവ ജിജീവിഷേത്‌ ശതം സമാഃ ഇതാണ്‌ ഉപനിഷത്തിന്‌ ആദ്യം പറയാനുള്ളത്‌. ഏവം ത്വയി ഇപ്രകാരം നിന്നില്‍, ഈ കര്‍മങ്ങളെ ചെയ്‌തുകൊണ്ടുതന്നെ ജീവിക്കുന്ന നിന്നില്‍, ഇപ്രകാരം ഒരു ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്ത നിന്നില്‍, ഇദഃ അന്യഥഃ നഃ അസ്‌തി ഇതല്ലാതെ വേറൊരു വഴിയും ഇല്ല. നിനക്ക്‌ ചോയ്‌സ്‌ വേറെ ഇല്ല. ഇനി കര്‍മ്മമില്ലാത്ത ഒരു മേഖല എനിയ്‌ക്കുണ്ട്‌ എന്ന്‌ ആരെങ്കിലും കരുതിയാലോ? അങ്ങനെ ഇല്ല.
(തുടരും.....)
No comments:
Post a Comment