ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം -2 സാംഖ്യയോഗം ശ്ളോകം 18 & 19

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം -2 സാംഖ്യയോഗം
ശ്ളോകം 18 & 19

അന്തവന്ത ഇമേ ദേഹാ നിത്യസ്യോക്താഃ ശരീരിണഃ
അനാശിനോപ്രമേയസ്യ തസ്മാദ്യുദ്ധ്യസ്വ ഭാരത (2-18)

നിത്യനും അവിനാശിയും, അവിജ്ഞേയനുമായ ആത്മാവിനുള്ള ഈ ദേഹങ്ങള്‍ നാശമുള്ളവയാണെന്നു പറയപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ട് അര്‍ജുനാ, നീ യുദ്ധം ചെയ്യുക.

ആശയം വ്യക്തമാക്കാന്‍ 'അസത്' എന്തെന്നുകൂടി പറയുന്നു-

അല്ലയോ അര്‍ജുന, നിത്യവും നാശരഹിതവും (പ്രത്യക്ഷാദി പ്രമാണങ്ങളെക്കൊണ്ട്) അറിയാന്‍ കഴിയാത്തതുമായ ആത്മാവ് ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ ദേഹങ്ങള്‍ നാശമുള്ളവയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. അതിനാല്‍ യുദ്ധം ചെയ്താലും.
''സാഹചര്യങ്ങള്‍ എവിടെയാണോ നിന്നെ എത്തിച്ചിരിക്കുന്നത് അവിടെനിന്ന് നിനക്കിനി പിന്തിരിയാനാവില്ല. അതിനാല്‍ ആത്യന്തികയാഥാര്‍ഥ്യത്തെ പ്രമാണമാക്കി സന്ദര്‍ഭാനുസാരം ചെയ്യേണ്ടത് ചെയ്യുക'' എന്നേ നാലാംപാദത്തിന് അര്‍ഥമുള്ളൂ. അതൊരു വിധിപ്രസ്താവമല്ല.
(മോഡേണ്‍ സയന്‍സില്‍ ഇപ്പോഴും ദേഹത്തില്‍നിന്ന് ഭിന്നമായ ജീവന്‍ എന്ന ആശയമില്ല. അതായത്, ജീവന്‍ ഇല്ലാതെ - കുറച്ചിടയെങ്കിലും - ദേഹം നിലനില്ക്കാമെങ്കിലും ദേഹമില്ലാതെ ജീവന്‍ എന്നൊന്ന് ഇല്ല. ജീവന്‍ എന്നതിന് സര്‍വസമ്മതമായ ഒരു നിര്‍വചനം പോലും ഇന്നും ഇല്ല. പ്രപഞ്ചത്തിന് അടിസ്ഥാനമായ ഒരു അവ്യക്തസത്ത സര്‍വവ്യാപിയായി ഉണ്ടെന്നും അതില്‍ സ്വതന്ത്രമായി നിലനില്ക്കുന്ന രൂപനിര്‍മാണക്ഷേത്രമാണ് ജീവന്‍ എന്നും കരുതാതെ ഈ വരികള്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഒക്കില്ല.)

യ ഏനം വേത്തി ഹന്താരം യശ്ചൈനം മന്യതേ ഹതം
ഉഭൌ തൌ ന വിജാനീതോ നായം ഹന്തി ന ഹന്യതേ (2-19)

യാതൊരാള്‍ ഈ ആത്മാവിനെ കൊല്ലുന്ന‌വ‍നെന്ന് ധരിക്കുന്നുവോ യാതൊരാള്‍ ഇവനെ കൊല്ലപ്പെട്ടവനായി ഗണിക്കുന്നുവോ, ആ രണ്ടു പേരും വാസ്തവം അറിയുന്നില്ല. ആത്മാവു ആരെയും കൊല്ലുന്നില്ല. ആത്മാവിനെ ആരും കൊല്ലുന്നുമില്ല.

ഒരാള്‍ തന്റെയോ അന്യന്റെയോ ശരീരത്തെ ഹിംസിക്കുമ്പോള്‍ ആ ചെയ്തിയുടെ ഉത്തരവാദി ആത്മാവല്ല, ശരീരമനോബുദ്ധികളാണ്. ശരീരമനോബുദ്ധികള്‍ നശിക്കുമ്പോള്‍ ആത്മാവ് നശിക്കുന്നുമില്ല. (പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ ശക്തിയുടെ അനുരണനമായ രൂപനിര്‍മാണക്ഷേത്രം എന്ന ജീവാത്മാവ് നിലനില്‍ക്കുന്നു).

തുടരും...............