Tuesday, 29 April 2014

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം -2 സാംഖ്യയോഗം - ശ്ളോകം 69

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം -2 സാംഖ്യയോഗം - ശ്ളോകം 69
യാ നിശാ സര്‍വഭൂതാനാം തസ്യാം ജാഗര്‍ത്തി സംയമീ 
യസ്യാം ജാഗ്രതി ഭൂതാനി സാ നിശാ പശ്യതോ മുനേഃ
മറ്റു ചരാചരങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഏതൊന്നാണോ രാത്രിയായിരിക്കുന്നത് അതില്‍ ഇന്ദ്രിയനിയന്ത്രണമുള്ളവന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ഏതൊന്നില്‍ അന്യചരാചരങ്ങള്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നുവോ അത് ആത്മതത്ത്വദര്‍ശിയായ മുനിക്ക് രാത്രിയാകുന്നു.
മുനി ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നത് പരമാത്മാവിന്റെ നേര്‍ക്കും ഇതര ചരാചരങ്ങളുടെ ഉണര്‍ച്ച ക്ഷരപ്രപഞ്ചത്തിലെ വിശേഷങ്ങളുടെ നേര്‍ക്കുമാണ്.
ബുദ്ധി ഉറച്ചുകിട്ടാന്‍ ലൗകികങ്ങളായ സര്‍വ കര്‍മങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കണം എന്ന് ഈ ശ്ലോകത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതു ശരിയല്ല. കാരണം ശരീരത്തിന്റെ നിലനില്പിനാവശ്യമായ അന്നപാനാദികള്‍ സമാഹരിക്കയും അനുഭവിക്കയും ചെയ്യാതെ ആര്‍ക്കും കഴിയാനാവില്ലല്ലോ. ആഹാരവിഹാരങ്ങള്‍ക്ക് അരങ്ങൊരുക്കുന്ന പ്രകൃതിയോടുള്ള കടങ്ങള്‍ വീട്ടാതെയും പറ്റില്ല. സൃഷ്ടികളൊക്കെ ഒരേ യജ്ഞത്തിലെ പങ്കാളികളാണെന്ന് (സഹയജ്ഞാഃ പ്രജാ സൃഷ്ട്വാ) വഴിയേ പറയുന്നു.
ഈ ശ്ലോകതാത്പര്യം മുനിയുടെ ഏകാഗ്രത എന്തിനു നേരേയാണ് എന്നു കാണിക്കുക മാത്രമാണ്. മുനി എന്തെല്ലാം ചെയ്യുന്നു എന്നതല്ല ചിന്താവിഷയം.
ലൗകിക വ്യവഹാരങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടുമ്പോള്‍ പുലര്‍ത്തേണ്ടുന്ന ദിശാബോധത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഈ സോദാഹരണ പ്രസ്താവം. ദിശാബോധമില്ലാത്തതെല്ലാം ഒഴുക്കിനൊപ്പം നീങ്ങുന്നു. പക്ഷേ, മറുകരയെപ്പറ്റി ശരിയായ ബുദ്ധി ഉള്ളവന്‍ ഒഴുക്കിനു കുറുകെ നീന്തുന്നു. അതേസമയം, താനും ഒഴുക്കിലാണ് എന്ന് അവന് അറിയാം. അവന്‍ അറിയണം. നീന്തുമ്പോഴും താന്‍ ഒഴുകുന്നുണ്ടെന്നും അത് അനിവാര്യമാണെന്നുകൂടിയും അവന്‍ അറിയണം.
ആത്മജ്ഞാനം സാധാരണക്കാരന്, ഒന്നും തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത, രാത്രിയിലെ കൂരിരുട്ടുപോലെയാണ്. എന്നാല്‍, അത് ഒരു യോഗിക്ക് വെളിച്ചം വിതറുന്ന ഉഷസ്സാണ്. സാധാരണക്കാരന്‍ ഇന്ദ്രിയവിഷയങ്ങളെ ജാഗരൂകനായി ഉത്സാഹത്തോടെ സമീപിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു യോഗി അതിനോട് ഉറക്കത്തിലെന്നപോലെ അലസനായും നിസംഗനായും പെരുമാറുന്നു. അല്ലയോ അര്‍ജ്ജുനാ, ഇപ്രകാരമുള്ള യോഗിയാണ് എല്ലാ പ്രതിബന്ധങ്ങളെയും തരണംചെയ്യുന്ന നിശ്ചയബുദ്ധിയായ അഖന്ധമുനീശ്വരന്‍.
(തുടരും.....)

No comments:

Post a Comment