ശ്രീമദ് ഭഗവദ് ഗീതാ പഠനം

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത-അദ്ധ്യായം-15-പുരുഷോത്തമയോഗം-ശ്ളോകം-12 & 13

എല്ലാ പൃഥ്വീഗുണധര്‍മ്മവും എന്‍റേതാണ്:
------------------------------------------------------------------
യദാദിത്യഗതം തേജോ
ജഗത് ഭാസയതേ ƒഖിലം
യച്ചന്ദ്രമസി യച്ചാഗ്നൗ
തത്തേജോ വിദ്ധി മാമകം

സകലജഗത്തിനേയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന സൂര്യനിലിരിക്കുന്ന തേജസ്സും ചന്ദ്രനിലിരിക്കുന്ന തേജസ്സും അഗ്നിയിലിരിക്കുന്ന തേജസ്സും ആസകലം എന്‍റേതാണെന്നറിഞ്ഞാലും.

ഗാമാവിശ്യ ച ഭൂതാനി
ധാരയാമ്യഹമോജസാ
പുഷ്ണാമി ചൗഷധീഃ സര്‍വ്വാഃ
സ്വാമോ ഭൂത്വാ രസാത്മകഃ

സൂര്യന്‍റെയുള്‍പ്പടെ സര്‍വ്വ വിശ്വരചന പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാ പ്രകാശങ്ങളുടേയും ആദ്യത്തെ ദീപ്തി എന്‍റേതാണ്. ജലശോഷണമുണ്ടാക്കുന്ന സൂര്യന്‍റെ ചൂടും നനവുണ്ടാക്കുന്ന ചന്ദ്രജ്യോത്സനയും എന്‍റേതാണ്. ദഹനന്‍റെ പചനസിദ്ധിയും തേജോവൃത്തിയും എന്‍റേതാണ്.

ഞാന്‍ ഭൂമിയെ ആവേശിച്ചിട്ട് എന്‍റെ ഓജസ്സുകൊണ്ട് ജീവജാലങ്ങളെ നിലനിര്‍ത്തുന്നു. രസസ്വരൂപനായ ചന്ദ്രനായി ഭാവിച്ചിട്ട് സര്‍വ്വസസ്യവര്‍ഗ്ഗഭങ്ങളേയും പോഷിപ്പിച്ച് വളര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഞാന്‍ പൃഥ്വീതത്ത്വത്തില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. തന്മൂലം സമുദ്രത്തിലെ മഹാജലത്തില്‍ പൃഥ്വീപിണ്ഡം അലിഞ്ഞുപോകുന്നില്ല. അസംഖ്യം സ്ഥാവരജംഗമ ഭൂതങ്ങളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഈ പൃഥ്വിയുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട എല്ലാ പൃഥ്വീഗുണധര്‍മ്മവും എന്‍റേതാണ്. ആകാശത്തില്‍ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്പിളിയാകുന്ന അമൃതസരോവരം ഞാനാകുന്നു. അമ്പിളിയില്‍നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന കിരണധാരണകളിലൂടെ ഞാന്‍ ഒഴുക്കുന്ന അമൃത് ഭൂമിയിലുള്ള സകല ഔഷധികളേയും പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇപ്രകാരം എല്ലാ ജീവജാലങ്ങള്‍ക്കും വേണ്ട ആഹാരവിളകള്‍ സമൃദ്ധമായി നല്കുകയും ജീവനെ നിലനിര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

പരമാത്മജ്ഞാനം ഉള്ളവര്‍ക്കും ഇല്ലാത്തവര്‍ക്കുമെല്ലാം സൂര്യചന്ദ്രന്മാരുടെയും അഗ്‌നിയുടെയുമൊക്കെ പ്രകാശം ഒരുപോലെ ലഭ്യമാണ്. പക്ഷേ, പ്രകാശത്തിന്റെ പൊരുളറിയണമെങ്കില്‍ പ്രകാശങ്ങളുടെ കാരണമായ പ്രകാശത്തെ അറിയണം. (ലോകത്തിലെ മറ്റനുഗ്രഹങ്ങളെക്കൂടി ഉദ്ദേശിച്ചാണ് ഈ പറയുന്നതെന്ന് തീര്‍ച്ച. എത്ര വെളിച്ചവും എത്ര നല്ല റോഡും ഉണ്ടായാലും നേര്‍വഴിയെ പോകാന്‍ ശരിയായ തിരച്ചറിവും ലക്ഷ്യബോധവും വേണം.)

ഇതേ അധ്യായത്തിലെ ആറാമത് ശ്ലോകത്തിന്റെ ('ന തത് ഭാസയതേ സൂര്യഃ .... ') തുടര്‍ച്ചകൂടിയാണ് ഈ പദ്യം. പുരുഷോത്തമനെ സൂര്യചന്ദ്രന്മാരോ അഗ്‌നിയോ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നില്ല. മറിച്ച്, സൂര്യചന്ദ്രന്മാരെയും അഗ്‌നിയെയും എല്ലാം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത് പുരുഷോത്തമനാണ്.

അക്ഷരാതീതം അതിന്റെതന്നെ ഭാവാന്തരമായ അക്ഷരത്തില്‍ ബീജസ്പന്ദമാകുന്നതിനെത്തുടര്‍ന്നാണ് സ്ഥലകാലങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നത്. അനുരണനസ്പന്ദങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മകളിലൂടെ ചരാചരസൃഷ്ടി പുരോഗമിക്കെ സൂര്യചന്ദ്രന്മാരും നക്ഷത്രങ്ങളും ഗ്രഹങ്ങളും ഉരുത്തിരിയുന്നു. പ്രപഞ്ചവ്യാപിയും സമവസ്ഥിതവുമായ പരമാത്മാവിനെ ആധാരമാക്കിയാണ് എല്ലാം നിലനില്‍ക്കുന്നത്. എല്ലാറ്റിന്റെയും ബീജാവാപവും പരമാത്മാവിന്റെ വകതന്നെ. എവ്വിധം നോക്കിയാലും എല്ലാ കൂട്ടായ്മകളിലുമുള്ള എല്ലാ തരം തേജസ്സും പരമാത്മാവിന്റെയാണ്.

ജീവികളുടെ നാഡീവ്യൂഹത്തിന്റെയും (nervous system) ഗ്രന്ഥികളുടെയും പ്രവര്‍ത്തനത്തിലും സസ്യങ്ങളുടെ വളര്‍ച്ചയിലും ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങള്‍ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു. രസാത്മകന്‍ എന്ന വാക്കിനര്‍ഥം രസം ശരീരമായിട്ടുള്ളവന്‍ എന്നാണ്. വേദത്തിലെ സോമശബ്ദത്തെത്തന്നെ ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. സോമരസം ജീവലഹരിയാണ്. ചന്ദ്രനെ 'അമൃതം സൂതേ ഇതി' (അമൃതത്തെ വിസര്‍ജിക്കുന്നവന്‍) എന്നര്‍ഥത്തില്‍ സോമന്‍ എന്നറിഞ്ഞിരുന്നു.

തുടരും...