നാരദഭക്തി സൂത്ര Day 14 പതിനാലാം ദിവസം
ഇവിടെ പ്രേമം,
അതൊരു ക്രിയയല്ല എന്നു പറയുകയാണ്.
എല്ലാ ക്രിയയിലും ഒരു മടുപ്പ് ഉണ്ടാകും,
അങ്ങനെ അതില് നമുക്കു വിദ്വേഷമുണ്ടാകുന്നു,
വെറുപ്പുണ്ടാവുന്നു.
വളരെ സ്നേഹത്തിലായിരുന്നവര് വെറുത്തു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ സാധാരണ ആളുകളെപ്പോലെയല്ല.
ഇയാളെ ശരിയാക്കാനുള്ള എല്ലാ വഴികളും ആലോചിക്കും.
വലിയ സ്നേഹമൊന്നുമില്ലാതയിരുന്നവരാണെങ്കില് പിണങ്ങിയാലും വലിയ കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായിരിക്കില്ല.
അപ്പോഴിങ്ങനെയുള്ള സ്നേഹമൊന്നും പ്രേമമല്ല.
പ്രേമത്തെ നാരദര് നിര്വചിക്കുകയാണ്.
"സാത്വസ്മിന് പരമപ്രേമരൂപാ അമൃത സ്വരൂപാശ്ച "
അത് മരണമില്ലാത്തതാണ്.
എപ്പോഴാണോ പ്രേമത്തിന് ഒരു ക്രിയയുടെ ഭാവം കൈവരുന്നത് ആ സമയത്ത് മരണമവിടെ തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നുണ്ട്.
അതുകൊണ്ടാണ് നാം പറയുന്നത് ഒരു സ്നേഹവുമില്ലല്ലോ?
എന്താ നിങ്ങള് വിളിക്കാത്തത്?,കത്ത് എഴുതാത്തത് ?,വരാത്തത് ?,അന്വേഷിക്കാത്തത് ?
ഇതൊക്കെ ക്രിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഈ സ്നേഹം.
നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച സൂര്യനോട്, പര്വ്വതങ്ങളോട്, നദികളോട്, നക്ഷത്രങ്ങളോട് തോന്നുന്ന സ്നേഹം, വൃക്ഷങ്ങളോട് തോന്നുന്ന സ്നേഹം,പരാതിയില്ലാത്ത സ്നേഹമാണ്.
വീട്ടിലെ വളര്ത്തു മൃഗങ്ങളോടു പോലും നമുക്കു ചിലപ്പോള് പരാതിയുണ്ടാകും.
വീട്ടില് ഒരു നായയെ വളര്ത്തുന്നു. ആ നായ എന്തെങ്കിലും കാരണം കിടന്നുറങ്ങി. അപ്പോള് വീട്ടില് കള്ളന് കയറിക്കഴിഞ്ഞാല്,
ഇതിനെ എന്തിനാ ഇവിടെ വളര്ത്തുന്നത് എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് അടിച്ചു ശരിയാക്കും.
അപ്പോള് നമ്മളിത്ര കാലം അതിനു ഊണു കൊടുത്തത് കള്ളന് വരുന്നത് നോക്കാനായിരുന്നു. അതൊരു ക്രിയയായി മാറുകയാണ് .
നാരദരിവിടെ ഇതിനെ പൂര്ണ്ണമായിട്ട് നിഷേധിക്കുന്നു.
സ്നേഹിക്കല് എന്നുള്ളത് അതില് നിലകൊള്ളലാണ്.
എന്തുകൊണ്ട് സ്നേഹം ക്രിയയല്ല?
ക്രിയയ്ക്ക് തുടക്കവും ഒടുക്കവുമുണ്ട് അത് മൃതമാണ്.
എന്തുകൊണ്ട് അമൃതമാണതിന്റെ സ്വരൂപം എന്നു പറഞ്ഞു എന്നാണെങ്കില്,അത് ക്രിയ അല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്.
അത് ശ്വാസോച്ഛ്വാസം പോലെ,
എപ്രകാരം ശ്വസനം ശരീരത്തിന്റെ നിലനില്പ്പിനാവശ്യമാണോ അതുപോലെ,
ആത്മാവിന്റെ നിലനില്പ്പിനാവശ്യമാണ് സ്നേഹം.
പ്രേമമെന്ന ശ്വസനത്തിലാണ് ആത്മാവ് നിലകൊള്ളുന്നത്.
അല്ലെങ്കിലോ അവന് നിലകൊള്ളുന്നില്ല.
അതുകൊണ്ടാണ് ചിലര്ക്ക് ചിലതൊന്നും കാണുമ്പോള് ഒന്നും തോന്നാത്തത്.
നമുക്ക് അത്ഭുതം തോന്നും എന്തൊരു മനുഷ്യന്.
ഇവിടെ ഒരു ഐക്യം ഉണ്ട് ഈ ഐക്യത്തെ മനസ്സിലാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ട് സ്വാമി ഒരു കഥ പറയാം.......
അതൊരു ക്രിയയല്ല എന്നു പറയുകയാണ്.
എല്ലാ ക്രിയയിലും ഒരു മടുപ്പ് ഉണ്ടാകും,
അങ്ങനെ അതില് നമുക്കു വിദ്വേഷമുണ്ടാകുന്നു,
വെറുപ്പുണ്ടാവുന്നു.
വളരെ സ്നേഹത്തിലായിരുന്നവര് വെറുത്തു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ സാധാരണ ആളുകളെപ്പോലെയല്ല.
ഇയാളെ ശരിയാക്കാനുള്ള എല്ലാ വഴികളും ആലോചിക്കും.
വലിയ സ്നേഹമൊന്നുമില്ലാതയിരുന്നവരാണെങ്കില് പിണങ്ങിയാലും വലിയ കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായിരിക്കില്ല.
അപ്പോഴിങ്ങനെയുള്ള സ്നേഹമൊന്നും പ്രേമമല്ല.
പ്രേമത്തെ നാരദര് നിര്വചിക്കുകയാണ്.
"സാത്വസ്മിന് പരമപ്രേമരൂപാ അമൃത സ്വരൂപാശ്ച "
അത് മരണമില്ലാത്തതാണ്.
എപ്പോഴാണോ പ്രേമത്തിന് ഒരു ക്രിയയുടെ ഭാവം കൈവരുന്നത് ആ സമയത്ത് മരണമവിടെ തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നുണ്ട്.
അതുകൊണ്ടാണ് നാം പറയുന്നത് ഒരു സ്നേഹവുമില്ലല്ലോ?
എന്താ നിങ്ങള് വിളിക്കാത്തത്?,കത്ത് എഴുതാത്തത് ?,വരാത്തത് ?,അന്വേഷിക്കാത്തത് ?
ഇതൊക്കെ ക്രിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഈ സ്നേഹം.
നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച സൂര്യനോട്, പര്വ്വതങ്ങളോട്, നദികളോട്, നക്ഷത്രങ്ങളോട് തോന്നുന്ന സ്നേഹം, വൃക്ഷങ്ങളോട് തോന്നുന്ന സ്നേഹം,പരാതിയില്ലാത്ത സ്നേഹമാണ്.
വീട്ടിലെ വളര്ത്തു മൃഗങ്ങളോടു പോലും നമുക്കു ചിലപ്പോള് പരാതിയുണ്ടാകും.
വീട്ടില് ഒരു നായയെ വളര്ത്തുന്നു. ആ നായ എന്തെങ്കിലും കാരണം കിടന്നുറങ്ങി. അപ്പോള് വീട്ടില് കള്ളന് കയറിക്കഴിഞ്ഞാല്,
ഇതിനെ എന്തിനാ ഇവിടെ വളര്ത്തുന്നത് എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് അടിച്ചു ശരിയാക്കും.
അപ്പോള് നമ്മളിത്ര കാലം അതിനു ഊണു കൊടുത്തത് കള്ളന് വരുന്നത് നോക്കാനായിരുന്നു. അതൊരു ക്രിയയായി മാറുകയാണ് .
നാരദരിവിടെ ഇതിനെ പൂര്ണ്ണമായിട്ട് നിഷേധിക്കുന്നു.
സ്നേഹിക്കല് എന്നുള്ളത് അതില് നിലകൊള്ളലാണ്.
എന്തുകൊണ്ട് സ്നേഹം ക്രിയയല്ല?
ക്രിയയ്ക്ക് തുടക്കവും ഒടുക്കവുമുണ്ട് അത് മൃതമാണ്.
എന്തുകൊണ്ട് അമൃതമാണതിന്റെ സ്വരൂപം എന്നു പറഞ്ഞു എന്നാണെങ്കില്,അത് ക്രിയ അല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്.
അത് ശ്വാസോച്ഛ്വാസം പോലെ,
എപ്രകാരം ശ്വസനം ശരീരത്തിന്റെ നിലനില്പ്പിനാവശ്യമാണോ അതുപോലെ,
ആത്മാവിന്റെ നിലനില്പ്പിനാവശ്യമാണ് സ്നേഹം.
പ്രേമമെന്ന ശ്വസനത്തിലാണ് ആത്മാവ് നിലകൊള്ളുന്നത്.
അല്ലെങ്കിലോ അവന് നിലകൊള്ളുന്നില്ല.
അതുകൊണ്ടാണ് ചിലര്ക്ക് ചിലതൊന്നും കാണുമ്പോള് ഒന്നും തോന്നാത്തത്.
നമുക്ക് അത്ഭുതം തോന്നും എന്തൊരു മനുഷ്യന്.
ഇവിടെ ഒരു ഐക്യം ഉണ്ട് ഈ ഐക്യത്തെ മനസ്സിലാക്കാന് വേണ്ടിയിട്ട് സ്വാമി ഒരു കഥ പറയാം.......
(തുടരും...)
No comments:
Post a Comment