ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത-അദ്ധ്യായം-8 അക്ഷരബ്രഹ്മയോഗം ശ്ലോകം 8
അഭ്യാസയോഗയുക്തേന
ചേതസാ നാന്യഗാമിനാ
പരമം പുരുഷം ദിവ്യം
യാതി പാര്‍ത്ഥാനുചിന്തയന്‍
ചേതസാ നാന്യഗാമിനാ
പരമം പുരുഷം ദിവ്യം
യാതി പാര്‍ത്ഥാനുചിന്തയന്‍
അല്ലയോ അര്‍ജുന, അഭ്യാസം കൊണ്ട് ആത്മാനുഭവം നേടിയതും തുടര്‍ന്നുള്ള യോഗാനുഭവം കൊണ്ട് അന്യവിഷയത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാതെയുമിരിക്കുന്ന മനസ്സുകൊണ്ട് പ്രകാരരൂപനായ പരമപുരുഷനെ ധ്യാനം ചെയ്യുന്നവന്‍ ആ പരമപുരുഷനെ തന്നെ പ്രാപിക്കുന്നു.
യോഗാനുഷ്ഠാനം കൊണ്ടു നിന്റെ ചിത്തം ശുദ്ധവും ശക്തവുമാക്കിത്തീര്‍ക്കണം. ശരിയായ മാര്‍ഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചാല്‍ മുടന്തനുപോലും ഒരു മല കയറാന്‍ കഴിയും. അതുപോലെ അഭ്യാസംകൊണ്ടു നിന്റെ മനസ്സ് പരബ്രഹ്മത്തില്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. അപ്പോള്‍ പിന്നെ നിന്റെ ശരീരം നിലനില്‍ക്കുകയോ നശിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഒരു പ്രശ്നമല്ല. വിവിധ ലക്ഷ്യങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പാഞ്ഞു നടക്കുന്നമനസ്സ് ആത്മാവില്‍ ഉറച്ചാല്‍ ശരീരം നിലനില്‍ക്കുന്നുവെന്നോ നശിച്ചുവെന്നോ ആരാണ് ഓര്‍മ്മിക്കുക? ശബ്ദായമാനമായി കുലംകു‍ത്തി പാഞ്ഞൊഴുകുന്ന സരിത്ത് സാഗരവുമായി സമ്മേളിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അതു പുറപ്പെട്ടതിനു ശേഷം എന്തു സംഭവിച്ചുവെന്നറിയാന്‍ തിരുച്ചുവരുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. നദിയും സമുദ്രവും ഒന്നായിത്തീരുന്നു. അതുപോലെ, മനസ്സ് ബ്രഹ്മവുമായി ഏകീകരിക്കുമ്പോള്‍ ജനനനവും മരണവും അവസാനിക്കുന്നു. അതാണ് പരമാനന്ദം.
തളരാത്ത പരിശ്രമംകൊണ്ട് എന്തും ശീലിക്കാന്‍ മനുഷ്യന് കഴിവുണ്ട്. കാലിന് സ്വാധീനമില്ലാത്തവര്‍പോലും എവറസ്റ്റ് കീഴടക്കിയ ചരിത്രമുണ്ടല്ലോ. നിത്യത്തൊഴില്‍ ആനയെ എടുക്കും! പക്ഷേ, നിത്യവും വേണം പരിശീലനം. അത് ഏകാഗ്രമായിരിക്കണം.
ഏത് ഡ്രൈവിങ് സ്‌കൂളില്‍ പഠിച്ചു, എന്ത് വണ്ടിയാണ് ഓടിക്കുന്നത്, ഏതു നാട്ടിലെ ഏത് നിയമമനുസരിച്ചാണ് വേണ്ടത് എന്നതൊന്നുമല്ല കാര്യം. ഡ്രൈവിങ് എന്ന വിദ്യ വശമാകുകയും എത്തേണ്ടതെവിടെയെന്ന് മറക്കാതിരിക്കയുമാണ്. ഇതിനാലാണ്, നാരായണഗുരുദേവന്‍ പറഞ്ഞത്. മതമേതായാലും മനുഷ്യന് നന്നായാല്‍ മതി എന്ന്. ഏത് കാലാവസ്ഥയിലും പരിതഃസ്ഥിതിയിലും എവിടെയും വണ്ടി ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നന്നായി ഓടണം. ആ സവാരി സുഖകരമായിരിക്കയും വേണം.
ലക്ഷ്യത്തിലെത്താനുള്ള ഉപായം ആ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അനുചിന്തനമാണ്. തുടരെത്തുടരെയുള്ള ചിന്തനമാണ് അനുചിന്തനം. പല കാരണങ്ങളാലും ചിന്ത അതില്‍നിന്ന് തെന്നിയേക്കാം. അപ്പോഴൊക്കെ ചിന്തയെ വീണ്ടും വീണ്ടും അതിലേക്ക് കൊണ്ടുവരണം. അത് പ്രയാസമുള്ളതല്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍ കുഞ്ഞിന് അമ്മയെപ്പോലെയാണ് മനുഷ്യന് പരമാത്മാവബോധം. ഏത് കളിയില്‍ മുഴുകുമ്പോഴും കുഞ്ഞ് അമ്മയെ കൂടെക്കൂടെ ഓര്‍ക്കുമല്ലോ. സ്വാഭാവികമായി സാധിക്കുന്നതാണ് ആ ഓര്‍മ.
ആ ലക്ഷ്യം ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠവും പ്രകാശമാനവുമാണ് എന്നുമാത്രം പറഞ്ഞാല്‍ പോരല്ലോ. ധ്യാനിക്കുന്നവര്‍ക്ക് കുറച്ചുകൂടി വ്യക്തമായ ഒരു ധാരണ കിട്ടണ്ടേ? ഒരുപാട് ഉയരമുണ്ട്, വെളുത്തിട്ടാണ് എന്ന വിവരണം മതിയാകുമോ ആരെയെങ്കിലും തിരിച്ചറിയാന്‍? അതിനാല്‍, കുറച്ചുകൂടി 'ക്ലൂ' തരുന്നു.
(തുടരും..)
(തുടരും..)
No comments:
Post a Comment