ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത -അദ്ധ്യായം 5 ശ്ളോകം 20
ന പ്രഹൃഷ്യേത് പ്രിയം പ്രാപ്യ...
നോദ്വിജേത് പ്രാപ്യ ചാപ്രിയം
സ്ഥിരബുദ്ധിരസംമൂഢോ
ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മണി സ്ഥിതഃ
ബ്രഹ്മത്തില്‍ ഏകാഗ്രമായ ബുദ്ധിയോടുകൂടിയവനും എല്ലാ മോഹങ്ങളില്‍നിന്നും മുക്തി നേടിയവനും ബ്രഹ്മതത്വം ഗ്രഹിച്ചവനും ബ്രഹ്മത്തെ അനുഭവിച്ച് ആനന്ദിക്കുന്നവനുമായ ബ്രഹ്മജ്ഞാനി പ്രിയമുള്ള പദാര്‍ത്ഥങ്ങളെ ലഭിച്ചാല്‍ സന്തോഷിക്കുകയോ അപ്രിയമുള്ള പദാര്‍ത്ഥങ്ങളെ ലഭിച്ചാല്‍ വ്യസനിക്കുകയോ ചെയ്യുകയില്ല.
കാനല്‍ജലത്തിന്റെ പ്രവാഹത്തില്‍പ്പെട്ട് ഒരു മല ഒലിച്ചുപോകാത്തതുപോലെ, നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയ സംഭവങ്ങളില്‍ അവന്‍ പതറുകയോ ആകുലപ്പെുകയോ ചെയ്യുകയില്ല. സമഭാവത്തിന്റെ സത്ത മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ള അവന്‍ പരബ്രഹ്മത്തിന്റെ മനുഷ്യരൂപധാരിയാണ്.
സമദര്‍ശിയുടെ ലക്ഷണം എന്താണ്? അയാള്‍ക്ക് പ്രിയവും അപ്രിയവും ഒരുപോലെയാണ് എന്നതുതന്നെ. അയാളെ പ്രീണിപ്പിക്കാനോ പേടിപ്പിക്കാനോ ദുഃഖിപ്പിക്കാനോ ആര്‍ക്കുമൊന്നിനും സാധ്യമല്ല. കാരണം, പ്രാപഞ്ചികമായ അറിവില്ലായ്മയില്‍നിന്ന് അയാള്‍ മോചിതനാണ്. അയാളുടെ ബുദ്ധി സ്ഥിരമായി നില്‍ക്കുന്നു. അഹന്ത നശിച്ച ആ അവസ്ഥയില്‍ അയാള്‍ ബ്രഹ്മത്തെ അറിയുന്നു. അറിഞ്ഞുകിട്ടിയ ബ്രഹ്മത്തില്‍ അയാള്‍ നിലയുറപ്പിക്കുന്നു. അതുതന്നെ ആയിത്തീരുന്നു.
ഇത്തരമൊരാളുടെ ജീവിതം എവ്വിധമാണ്? അയാള്‍ ജീര്‍ണിച്ച ഉടുപ്പും നാറുന്ന ദേഹവും അനിഷ്ടാഹാരവുമായി അലയുന്ന, ഭിക്ഷാംദേഹിയായ വെറുമൊരു മരപ്പാവയായിരിക്കുമോ?
(തുടരും.....)
ന പ്രഹൃഷ്യേത് പ്രിയം പ്രാപ്യ...
നോദ്വിജേത് പ്രാപ്യ ചാപ്രിയം
സ്ഥിരബുദ്ധിരസംമൂഢോ
ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മണി സ്ഥിതഃ
ബ്രഹ്മത്തില്‍ ഏകാഗ്രമായ ബുദ്ധിയോടുകൂടിയവനും എല്ലാ മോഹങ്ങളില്‍നിന്നും മുക്തി നേടിയവനും ബ്രഹ്മതത്വം ഗ്രഹിച്ചവനും ബ്രഹ്മത്തെ അനുഭവിച്ച് ആനന്ദിക്കുന്നവനുമായ ബ്രഹ്മജ്ഞാനി പ്രിയമുള്ള പദാര്‍ത്ഥങ്ങളെ ലഭിച്ചാല്‍ സന്തോഷിക്കുകയോ അപ്രിയമുള്ള പദാര്‍ത്ഥങ്ങളെ ലഭിച്ചാല്‍ വ്യസനിക്കുകയോ ചെയ്യുകയില്ല.
കാനല്‍ജലത്തിന്റെ പ്രവാഹത്തില്‍പ്പെട്ട് ഒരു മല ഒലിച്ചുപോകാത്തതുപോലെ, നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയ സംഭവങ്ങളില്‍ അവന്‍ പതറുകയോ ആകുലപ്പെുകയോ ചെയ്യുകയില്ല. സമഭാവത്തിന്റെ സത്ത മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ള അവന്‍ പരബ്രഹ്മത്തിന്റെ മനുഷ്യരൂപധാരിയാണ്.
സമദര്‍ശിയുടെ ലക്ഷണം എന്താണ്? അയാള്‍ക്ക് പ്രിയവും അപ്രിയവും ഒരുപോലെയാണ് എന്നതുതന്നെ. അയാളെ പ്രീണിപ്പിക്കാനോ പേടിപ്പിക്കാനോ ദുഃഖിപ്പിക്കാനോ ആര്‍ക്കുമൊന്നിനും സാധ്യമല്ല. കാരണം, പ്രാപഞ്ചികമായ അറിവില്ലായ്മയില്‍നിന്ന് അയാള്‍ മോചിതനാണ്. അയാളുടെ ബുദ്ധി സ്ഥിരമായി നില്‍ക്കുന്നു. അഹന്ത നശിച്ച ആ അവസ്ഥയില്‍ അയാള്‍ ബ്രഹ്മത്തെ അറിയുന്നു. അറിഞ്ഞുകിട്ടിയ ബ്രഹ്മത്തില്‍ അയാള്‍ നിലയുറപ്പിക്കുന്നു. അതുതന്നെ ആയിത്തീരുന്നു.
ഇത്തരമൊരാളുടെ ജീവിതം എവ്വിധമാണ്? അയാള്‍ ജീര്‍ണിച്ച ഉടുപ്പും നാറുന്ന ദേഹവും അനിഷ്ടാഹാരവുമായി അലയുന്ന, ഭിക്ഷാംദേഹിയായ വെറുമൊരു മരപ്പാവയായിരിക്കുമോ?
(തുടരും.....)
No comments:
Post a Comment