Tuesday, 5 August 2014

ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്ത്‌ (20)

ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്ത്‌ (20)
ആറാം അദ്ധ്യായം
തത്ത്വമസി മഹാകാവ്യവിചാരം
ഇരുപതാം ദിവസം
മന്ത്രം - ഏഴ്‌
നവൈ നൂനം ഭഗവന്തസ്‌ത 
ഏതദവേദിഷുര്‍യദ്ധ്യേതദവേദിഷ്യന്‍ 
കഥം മേ നാവക്ഷ്യന്നിതി ഭഗവാംസ്‌ത്വേവ മേതദ്‌ 
ബ്രവീത്വിതിതഥാ സൗമ്യേതിഹോവാച
തേ ഭഗവന്തഃ=ആ പൂജനീയരായ ഗുരുക്കന്മാര്‍; ഏതത്‌=അങ്ങു
പറഞ്ഞ ഈ ഉപദേശം; നൂനം നവൈ അവേദിഷുഃ=നിശ്ചയമായും അറിയുന്നവരല്ല തന്നെ; യദിഹി ഏതത്‌ അവേദിഷ്യന്‍=അവരിതറിയുന്നവരായിരുന്നെങ്കില്‍; കഥം മേ ന അവക്ഷ്യന്‍ ഇതി=എങ്ങനെ എനിക്കുപദേശിക്കാതിരിക്കും എന്ന്‌; ഭഗവാന്‍ തു ഏവ=അതുകൊണ്ടങ്ങുതന്നെ; മേതത്‌ ബ്രവീതു ഇതി=അതെനിക്കുപദേശിച്ചാലും എന്ന്‌; തഥാസൗമ്യ=അങ്ങനെയാകട്ടെ കുഞ്ഞേ; ഇതി ഉവാചഹ=എന്നു അച്ഛന്‍ മറുപടിനല്‍കി.
`തേ ഭഗവന്തഃ` ആ ഭഗവാന്മാര്‍, എന്റെ ഗുരുക്കന്മാര്‍, എന്നെ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപകര്‍ `ഏതത്‌` അങ്ങ്‌ ഇപ്പോള്‍ പറഞ്ഞ ഈ വിഷയം `നൂനം നവൈ അവേദിഷുഃ` അറിയുന്നവരല്ല.
ഇത്‌ കുട്ടികള്‍ പ്രയോഗിക്കാറുണ്ട്‌. ``അയ്യോ! അമ്മേ, ടീച്ചറിത്‌ ഒന്നും പറഞ്ഞുതന്നിട്ടില്ലല്ലോ. ഹേയ്‌ ഇതൊന്നും ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ തന്നിട്ടില്ല. ഇതൊന്നും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല''. അങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കാതിരിക്കില്ലല്ലോ. ആരാണ്‌ നിന്റെ മാഷ്‌? അദ്ദേഹം നല്ല വിവരമുള്ള ഒരാളാണല്ലോ എന്ന്‌ അച്ഛനും പറയും. ഇവിടെ നമുക്ക്‌ പഠിക്കാനുള്ള കുറച്ച്‌ കാര്യങ്ങളുണ്ട്‌. കുട്ടിയുടെ അറിവിനെ അച്ഛന്‍ ഇവിടെ പരിശോധിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ അവന്‍ ചോദിച്ചതിന്‌ അച്ഛന്‍ ഉദാഹരണം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍ സഹിതം അച്ഛന്‍ അത്‌ അവതരിപ്പിച്ചു. ആ സമയത്ത്‌ കുട്ടി അച്ഛനോട്‌ പറയുന്നതാണിത്‌.
(തുടരും....)

No comments:

Post a Comment