ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്ത്‌ (25)
ആറാം അദ്ധ്യായം
തത്ത്വമസി മഹാകാവ്യവിചാരം
ഇരുപത്തിയഞ്ചാം ദിവസം
രണ്ടാം ഖണ്‌ഡം
മന്ത്രം - ഒന്ന്‌, രണ്ട്‌, മൂന്ന്‌, നാല്‌
''സദേവസൗമ്യേദമഗ്ര ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം
തദ്ധൈക ആഹുര സദേവേദമഗ്ര
ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം തസ്‌മാദസതഃ സജ്ജായത.
കുതസ്‌തുഖലു സൗമൈ്യവം സ്യാദിതിഹോവാച
കഥമസതഃ സജ്ജായതേതി
സത്ത്വേവസൗമ്യേദമഗ്ര ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം
തദൈക്ഷത ബഹുസ്യാം പ്രജായേയേതി
തത്തേജോ�സൃജതതത്തേജ ഐക്ഷതബഹുസ്യാം
പ്രജായേയേതിതദപോ�സൃജത
തസ്‌മാദ്‌യത്രക്വചശോചതി സ്വേദതേ വാ
പുരുഷസ്‌തേജസ ഏവതദധ്യാപോജായന്തേ
താ ആപ ഐക്ഷന്ത ബഹ്വ്യഃ സ്യാമ
പ്രജായേമഹീതി താ അന്നമസൃജന്ത
തസ്‌മാദ്‌യത്രക്വചവര്‍ഷതിതദേവ ഭൂയിഷ്‌ഠമന്നം
ഭവത്യദ്‌ഭ്യ ഏവതദധ്യന്നാദ്യം ജായതേ''.
സൗമ്യ=കുഞ്ഞേ; ഇദം=നാമരൂപങ്ങളായി വേര്‍തിരിഞ്ഞു കാണപ്പെടുന്ന ഈ ജഗത്ത്‌; അഗ്രേ=നാമരൂപങ്ങളായി വേര്‍തിരിയുന്നതിന്‌ മുന്‍പ്‌; സത്‌ ഏവ ആസീത്‌=ഉണ്മ അനുഭവമുള്ള ബോധം മാത്രമായിരുന്നു; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നുമാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌; തത്‌ ഏകേ ആഹുഃ=അതിനെക്കുറിച്ചൊരു കൂട്ടര്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു; ഇദം അഗ്രേ=ഈ പ്രപഞ്ചം ആരംഭത്തില്‍; അസത്‌ ഏവ ആസീത്‌=ഇല്ലായ്‌മ മാത്രം ആയിരുന്നു; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നു മാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌; തസ്‌മാത്‌ അസതഃ=ആ ഇല്ലായ്‌മയില്‍നിന്ന്‌, സത്‌ജായത=ഈ ജഗത്തുണ്ടായി.
സൗമ്യ=കുഞ്ഞേ; കുതഃ തു ഖലു ഏവം സ്യാത്‌=എങ്ങനെയാണിതു സംഭവിക്കുക; ഇതി ഹ ഉവാച=അച്ഛനിങ്ങനെ തന്നെ പറഞ്ഞു; കഥം അസതഃ സത്‌ജായതെ ഇതി=എങ്ങനെയാണു ഇല്ലായ്‌മയില്‍നിന്നു ഉള്ളതുണ്ടാകുന്നത്‌ എന്ന്‌; ഇദം അഗ്രേ=ഈ ജഗത്ത്‌ ആദ്യം; സത്തു ഏവ=ഉള്ളതുതന്നെ; ആസീത്‌ സൗമ്യ=ആയിരുന്നു കുഞ്ഞേ; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നുമാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌.
തത്‌ ഐക്ഷത=ആ ബോധസത്ത സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹുസ്യാം പ്രജായേയ ഇതി=ഞാന്‍ പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; തത്‌ തേജഃ അസൃജത=അങ്ങനെ സങ്കല്‌പിച്ച്‌ അതു തേജസ്സിനെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തത്‌ തേജഃ ഐക്ഷത=തുടര്‍ന്ന്‌ ആ തേജസ്സ്‌ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹുസ്യാം പ്രജായേയ ഇതി=ഞാന്‍ പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; തത്‌ അപഃ അസൃജത=അങ്ങനെ സങ്കല്‍പ്പിച്ച്‌ ആ തേജസ്സ്‌ ജലത്തെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തസ്‌മാത്‌=അതുകൊണ്ടാണ്‌; യത്ര ക്വച ശോചതി=എവിടെയാണോ ദുഃഖിക്കാനിടവരുന്നത്‌; പുരുഷഃ സ്വേദതേ വാ=അവിടെ മനുഷ്യന്‍ വിയര്‍ക്കുന്നത്‌; തേജസഃ ഏവ=തേജസ്സില്‍നിന്നുതന്നെയാണ്‌;
താഃ ആപഃ ഐക്ഷന്ത=ആ ജലം സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹ്വ്യാഃ സ്യാമ പ്രജായേമഹി ഇതി=നാം പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; താഃ അന്നം അസൃജന്ത=അങ്ങനെ ആ ജലം അന്നത്തെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തസ്‌മാത്‌=അതുകൊണ്ടാണ്‌; യത്ര ക്വച വര്‍ഷതി=എവിടെ കൂടുതല്‍ മഴ പെയ്യുന്നുവോ; തദേവ ഭൂയിഷ്‌ഠം അന്നം ഭവതി=അതിനെത്തുടര്‍ന്നു ധാരാളം അന്നമുണ്ടാകുന്നത്‌; അദ്‌ഭ്യഃ ഏവ=വെള്ളത്തില്‍ നിന്നു തന്നെയാണ്‌; തദധ്യന്നാദ്യം ജായതേ=തുടര്‍ന്നു അന്നം മുതലായവ ഉണ്ടാകുന്നത്‌.
(തുടരും....)
ആറാം അദ്ധ്യായം
തത്ത്വമസി മഹാകാവ്യവിചാരം
ഇരുപത്തിയഞ്ചാം ദിവസം
രണ്ടാം ഖണ്‌ഡം
മന്ത്രം - ഒന്ന്‌, രണ്ട്‌, മൂന്ന്‌, നാല്‌
''സദേവസൗമ്യേദമഗ്ര ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം
തദ്ധൈക ആഹുര സദേവേദമഗ്ര
ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം തസ്‌മാദസതഃ സജ്ജായത.
കുതസ്‌തുഖലു സൗമൈ്യവം സ്യാദിതിഹോവാച
കഥമസതഃ സജ്ജായതേതി
സത്ത്വേവസൗമ്യേദമഗ്ര ആസീദേകമേവാദ്വിതീയം
തദൈക്ഷത ബഹുസ്യാം പ്രജായേയേതി
തത്തേജോ�സൃജതതത്തേജ ഐക്ഷതബഹുസ്യാം
പ്രജായേയേതിതദപോ�സൃജത
തസ്‌മാദ്‌യത്രക്വചശോചതി സ്വേദതേ വാ
പുരുഷസ്‌തേജസ ഏവതദധ്യാപോജായന്തേ
താ ആപ ഐക്ഷന്ത ബഹ്വ്യഃ സ്യാമ
പ്രജായേമഹീതി താ അന്നമസൃജന്ത
തസ്‌മാദ്‌യത്രക്വചവര്‍ഷതിതദേവ ഭൂയിഷ്‌ഠമന്നം
ഭവത്യദ്‌ഭ്യ ഏവതദധ്യന്നാദ്യം ജായതേ''.
സൗമ്യ=കുഞ്ഞേ; ഇദം=നാമരൂപങ്ങളായി വേര്‍തിരിഞ്ഞു കാണപ്പെടുന്ന ഈ ജഗത്ത്‌; അഗ്രേ=നാമരൂപങ്ങളായി വേര്‍തിരിയുന്നതിന്‌ മുന്‍പ്‌; സത്‌ ഏവ ആസീത്‌=ഉണ്മ അനുഭവമുള്ള ബോധം മാത്രമായിരുന്നു; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നുമാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌; തത്‌ ഏകേ ആഹുഃ=അതിനെക്കുറിച്ചൊരു കൂട്ടര്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു; ഇദം അഗ്രേ=ഈ പ്രപഞ്ചം ആരംഭത്തില്‍; അസത്‌ ഏവ ആസീത്‌=ഇല്ലായ്‌മ മാത്രം ആയിരുന്നു; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നു മാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌; തസ്‌മാത്‌ അസതഃ=ആ ഇല്ലായ്‌മയില്‍നിന്ന്‌, സത്‌ജായത=ഈ ജഗത്തുണ്ടായി.
സൗമ്യ=കുഞ്ഞേ; കുതഃ തു ഖലു ഏവം സ്യാത്‌=എങ്ങനെയാണിതു സംഭവിക്കുക; ഇതി ഹ ഉവാച=അച്ഛനിങ്ങനെ തന്നെ പറഞ്ഞു; കഥം അസതഃ സത്‌ജായതെ ഇതി=എങ്ങനെയാണു ഇല്ലായ്‌മയില്‍നിന്നു ഉള്ളതുണ്ടാകുന്നത്‌ എന്ന്‌; ഇദം അഗ്രേ=ഈ ജഗത്ത്‌ ആദ്യം; സത്തു ഏവ=ഉള്ളതുതന്നെ; ആസീത്‌ സൗമ്യ=ആയിരുന്നു കുഞ്ഞേ; ഏകം ഏവ അദ്വിതീയം=ഒന്നുമാത്രം രണ്ടില്ലാത്തത്‌.
തത്‌ ഐക്ഷത=ആ ബോധസത്ത സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹുസ്യാം പ്രജായേയ ഇതി=ഞാന്‍ പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; തത്‌ തേജഃ അസൃജത=അങ്ങനെ സങ്കല്‌പിച്ച്‌ അതു തേജസ്സിനെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തത്‌ തേജഃ ഐക്ഷത=തുടര്‍ന്ന്‌ ആ തേജസ്സ്‌ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹുസ്യാം പ്രജായേയ ഇതി=ഞാന്‍ പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; തത്‌ അപഃ അസൃജത=അങ്ങനെ സങ്കല്‍പ്പിച്ച്‌ ആ തേജസ്സ്‌ ജലത്തെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തസ്‌മാത്‌=അതുകൊണ്ടാണ്‌; യത്ര ക്വച ശോചതി=എവിടെയാണോ ദുഃഖിക്കാനിടവരുന്നത്‌; പുരുഷഃ സ്വേദതേ വാ=അവിടെ മനുഷ്യന്‍ വിയര്‍ക്കുന്നത്‌; തേജസഃ ഏവ=തേജസ്സില്‍നിന്നുതന്നെയാണ്‌;
താഃ ആപഃ ഐക്ഷന്ത=ആ ജലം സങ്കല്‍പ്പിച്ചു; ബഹ്വ്യാഃ സ്യാമ പ്രജായേമഹി ഇതി=നാം പലതായിത്തീരട്ടെ എന്ന്‌; താഃ അന്നം അസൃജന്ത=അങ്ങനെ ആ ജലം അന്നത്തെ സൃഷ്‌ടിച്ചു; തസ്‌മാത്‌=അതുകൊണ്ടാണ്‌; യത്ര ക്വച വര്‍ഷതി=എവിടെ കൂടുതല്‍ മഴ പെയ്യുന്നുവോ; തദേവ ഭൂയിഷ്‌ഠം അന്നം ഭവതി=അതിനെത്തുടര്‍ന്നു ധാരാളം അന്നമുണ്ടാകുന്നത്‌; അദ്‌ഭ്യഃ ഏവ=വെള്ളത്തില്‍ നിന്നു തന്നെയാണ്‌; തദധ്യന്നാദ്യം ജായതേ=തുടര്‍ന്നു അന്നം മുതലായവ ഉണ്ടാകുന്നത്‌.
(തുടരും....)
No comments:
Post a Comment