ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത -അദ്ധ്യായം 4 ശ്ളോകം 24
ബ്രഹ്മാര്‍പ്പണം ബ്രഹ്മഹവിര്‍-...
ബ്രഹ്മാഗ്‌നനൗ ബ്രഹ്മണാ ഹുതം
ബ്രഹ്‌മൈവ തേന ഗന്തവ്യം
ബ്രഹ്മകര്‍മസമാധിനാ
ബ്രഹ്മാര്‍പ്പണം ബ്രഹ്മഹവിര്‍-...
ബ്രഹ്മാഗ്‌നനൗ ബ്രഹ്മണാ ഹുതം
ബ്രഹ്‌മൈവ തേന ഗന്തവ്യം
ബ്രഹ്മകര്‍മസമാധിനാ
യജ്ഞത്തില്‍ ഏതു വസ്തു കൊണ്ട് നെയ്യ് മുതലായ ഹവിര്‍ദ്രവ്യങ്ങളെ അഗ്നിയില്‍ ഹോമം ചെയ്യുന്നുവോ, ആ വസ്തുവും (സ്രുക്ക്,സ്രുവാദി പത്രങ്ങളും) ബ്രഹ്മം തന്നെയാകുന്നു. ഹോമിക്കപ്പെടുന്ന നെയ്യ്, അന്നം മുതലായ ഹോമദ്രവ്യങ്ങളും ബ്രഹ്മം തന്നെ. ബ്രഹ്മമാകുന്ന അഗ്നിയില്‍ ബ്രഹ്മമാകുന്ന യജ്ഞകര്‍ത്താവിനാല്‍ ഹോമിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന ക്രിയയും ബ്രഹ്മം തന്നെ. ബ്രഹ്മമാകുന്ന ഈ യജ്ഞകര്‍മ്മത്തില്‍ സമാഹിത ചിത്തനായവനാല്‍ (ക്രമപ്പെടുത്തിയ മനസ്സോടുകൂടിയവനാല്‍ ) പ്രാപിക്കപ്പെടേണ്ടതും ബ്രഹ്മം തന്നെ.
ഇത് ഒരു ഹോമമാണെന്നോ, താനാണു ഹോമം നടത്തുന്നതെന്നോ, ഇതില്‍ ഇന്നയിന്ന കാര്യങ്ങളാണ് ഹോമിക്കപ്പെടുന്നതെന്നോ ഉള്ള ഭേദവിചാരം അയാളുടെ ബോധമനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. ഹോമദ്രവ്യങ്ങളും മറ്റുപ്രകരണങ്ങളും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളുമെല്ലാം ശാശ്വതമായ പരബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തോടുകൂടിയതാണെന്ന് അയാള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അപ്രകാരം കര്‍മ്മം തന്നെ ബ്രഹ്മത്തില്‍ വേരുന്നിനില്‍ക്കുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ കര്‍മ്മം പിന്നിട്ട്, വിവേചനാശക്തി ഉപയോഗിച്ച് കാര്യങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിവുള്ളവനായി യുവത്വത്തെ പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ , പരിത്യാഗത്തെ പരിണയിച്ചിട്ട് രാത്രിയും പകലും ഒരുപോലെ ഉപാസനയില്‍ മുഴുകി തന്റെ ആത്മീയ ഗുരുവിന്റെ ഉപദേശമാകുന്ന യോഗാഗ്നിയില്‍ തന്റെ മനസ്സും അജ്ഞതയും ഹോമിക്കുന്നു.
നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഒരുപാടാളുകള്‍ ഇന്നും ആഹാരം കഴിക്കുന്നതിനു മുന്നോടിയായി ഒരു ചടങ്ങെന്ന നിലയില്‍ ഈ ശ്ലോകം ഉരുവിടാറുണ്ട്. അതിന്റെ ഭാവം പക്ഷേ, മിക്കപ്പോഴും മനസ്സിലുണ്ടാകാറില്ല. ഭക്ഷണപദാര്‍ഥവും അതു കഴിക്കുന്ന ആളും അതു ദഹിപ്പിക്കുന്ന ജഠരാഗ്‌നനിയും അതില്‍ നിന്ന് പോഷകം ലഭിക്കുന്ന ശരീരവും എല്ലാം ബ്രഹ്മമാണ്. ഈ ആഹാരസമര്‍പ്പണംകൊണ്ട് സാധിക്കേണ്ടത് സ്വാദനുഭവിക്കലല്ല, ബ്രഹ്മസായുജ്യമാണ്. ഈ ഭാവന ഉറച്ചാല്‍ ഊണും ഒരു മഹായജ്ഞമായി.
വന്‍തോതില്‍ ഭക്ഷണസാമഗ്രികളും മൃഗങ്ങളും അഗ്‌നനിക്കിരയാകുന്ന ഏര്‍പ്പാടിനെയല്ല, ഈ പറഞ്ഞ തരത്തിലുള്ള പരിശ്രമത്തെയാണ് യജ്ഞം എന്നു വിളിക്കേണ്ടത് എന്ന് ധ്വനി. ക്രിയാവിശേഷബഹുലമായ വൈദികയജ്ഞവിധി എന്തുകൊണ്ട് സ്വീകാര്യമല്ല എന്നു സൂചിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്. അഗ്‌നനിഹോത്രം മുതലായ വൈദികാനുഷ്ഠാനങ്ങളില്‍, കൊടുക്കുന്നവനും സ്വീകരിക്കുന്നവനും വേറെ വേറെ ഉണ്ട്. വിലപ്പെട്ടതായി താന്‍ കരുതുന്ന ധാന്യം, നെയ്യ്, പശു, കുതിര, സോമം മുതലായവയെ അഗ്‌നനിക്കും കൊടുക്കുന്നു.
യജിക്കപ്പെട്ടതെല്ലാം ചാരമായിമാറുന്നു. എരിയിച്ച ദ്രവ്യങ്ങളുടെയെല്ലാം സൂക്ഷ്മരൂപത്തിലുള്ള മൂല്യം ഉപാസനാദേവതകള്‍ സ്വീകരിച്ചു എന്ന കൃതകൃത്യതയോടെ കൃത്യം അവസാനിക്കുന്നു. ഫലം ഇച്ഛിച്ചുകൊണ്ടുള്ളതാണ് വൈദികയജ്ഞം.
അധികാരികള്‍ക്കോ പണക്കാര്‍ക്കോവേണ്ടി നടത്തുന്ന ഒരു കരാര്‍ജോലിയാണ് മിക്കപ്പോഴും അത്. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആത്മാവുമായുള്ള ഏകീഭാവം അതില്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നേ ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം യാഗയജ്ഞങ്ങളല്ല ഗീത ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ബ്രഹ്മമെന്നാണ് യജ്ഞശബ്ദത്തിന് ഇവിടെ അര്‍ഥം എന്നുകൂടി ഓര്‍ക്കുക. എല്ലാ കര്‍മവും യജ്ഞമായിരിക്കണം എന്നും അതെല്ലാം പരമമായ ഏകത്വഭാവനയോടെ ആയിരിക്കണമെന്നുമാണ് ഗീത നിര്‍ദേശിക്കുന്ന തിരുത്തല്‍.
(തുടരും.....)
ഇത് ഒരു ഹോമമാണെന്നോ, താനാണു ഹോമം നടത്തുന്നതെന്നോ, ഇതില്‍ ഇന്നയിന്ന കാര്യങ്ങളാണ് ഹോമിക്കപ്പെടുന്നതെന്നോ ഉള്ള ഭേദവിചാരം അയാളുടെ ബോധമനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല. ഹോമദ്രവ്യങ്ങളും മറ്റുപ്രകരണങ്ങളും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളുമെല്ലാം ശാശ്വതമായ പരബ്രഹ്മസ്വരൂപത്തോടുകൂടിയതാണെന്ന് അയാള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അപ്രകാരം കര്‍മ്മം തന്നെ ബ്രഹ്മത്തില്‍ വേരുന്നിനില്‍ക്കുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ കര്‍മ്മം പിന്നിട്ട്, വിവേചനാശക്തി ഉപയോഗിച്ച് കാര്യങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിവുള്ളവനായി യുവത്വത്തെ പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ , പരിത്യാഗത്തെ പരിണയിച്ചിട്ട് രാത്രിയും പകലും ഒരുപോലെ ഉപാസനയില്‍ മുഴുകി തന്റെ ആത്മീയ ഗുരുവിന്റെ ഉപദേശമാകുന്ന യോഗാഗ്നിയില്‍ തന്റെ മനസ്സും അജ്ഞതയും ഹോമിക്കുന്നു.
നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഒരുപാടാളുകള്‍ ഇന്നും ആഹാരം കഴിക്കുന്നതിനു മുന്നോടിയായി ഒരു ചടങ്ങെന്ന നിലയില്‍ ഈ ശ്ലോകം ഉരുവിടാറുണ്ട്. അതിന്റെ ഭാവം പക്ഷേ, മിക്കപ്പോഴും മനസ്സിലുണ്ടാകാറില്ല. ഭക്ഷണപദാര്‍ഥവും അതു കഴിക്കുന്ന ആളും അതു ദഹിപ്പിക്കുന്ന ജഠരാഗ്‌നനിയും അതില്‍ നിന്ന് പോഷകം ലഭിക്കുന്ന ശരീരവും എല്ലാം ബ്രഹ്മമാണ്. ഈ ആഹാരസമര്‍പ്പണംകൊണ്ട് സാധിക്കേണ്ടത് സ്വാദനുഭവിക്കലല്ല, ബ്രഹ്മസായുജ്യമാണ്. ഈ ഭാവന ഉറച്ചാല്‍ ഊണും ഒരു മഹായജ്ഞമായി.
വന്‍തോതില്‍ ഭക്ഷണസാമഗ്രികളും മൃഗങ്ങളും അഗ്‌നനിക്കിരയാകുന്ന ഏര്‍പ്പാടിനെയല്ല, ഈ പറഞ്ഞ തരത്തിലുള്ള പരിശ്രമത്തെയാണ് യജ്ഞം എന്നു വിളിക്കേണ്ടത് എന്ന് ധ്വനി. ക്രിയാവിശേഷബഹുലമായ വൈദികയജ്ഞവിധി എന്തുകൊണ്ട് സ്വീകാര്യമല്ല എന്നു സൂചിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്. അഗ്‌നനിഹോത്രം മുതലായ വൈദികാനുഷ്ഠാനങ്ങളില്‍, കൊടുക്കുന്നവനും സ്വീകരിക്കുന്നവനും വേറെ വേറെ ഉണ്ട്. വിലപ്പെട്ടതായി താന്‍ കരുതുന്ന ധാന്യം, നെയ്യ്, പശു, കുതിര, സോമം മുതലായവയെ അഗ്‌നനിക്കും കൊടുക്കുന്നു.
യജിക്കപ്പെട്ടതെല്ലാം ചാരമായിമാറുന്നു. എരിയിച്ച ദ്രവ്യങ്ങളുടെയെല്ലാം സൂക്ഷ്മരൂപത്തിലുള്ള മൂല്യം ഉപാസനാദേവതകള്‍ സ്വീകരിച്ചു എന്ന കൃതകൃത്യതയോടെ കൃത്യം അവസാനിക്കുന്നു. ഫലം ഇച്ഛിച്ചുകൊണ്ടുള്ളതാണ് വൈദികയജ്ഞം.
അധികാരികള്‍ക്കോ പണക്കാര്‍ക്കോവേണ്ടി നടത്തുന്ന ഒരു കരാര്‍ജോലിയാണ് മിക്കപ്പോഴും അത്. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആത്മാവുമായുള്ള ഏകീഭാവം അതില്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നേ ഇല്ല. അതുകൊണ്ട് ഇത്തരം യാഗയജ്ഞങ്ങളല്ല ഗീത ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ബ്രഹ്മമെന്നാണ് യജ്ഞശബ്ദത്തിന് ഇവിടെ അര്‍ഥം എന്നുകൂടി ഓര്‍ക്കുക. എല്ലാ കര്‍മവും യജ്ഞമായിരിക്കണം എന്നും അതെല്ലാം പരമമായ ഏകത്വഭാവനയോടെ ആയിരിക്കണമെന്നുമാണ് ഗീത നിര്‍ദേശിക്കുന്ന തിരുത്തല്‍.
(തുടരും.....)
No comments:
Post a Comment