ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത-അദ്ധ്യായം-7 ജ്ഞാനവിജ്ഞാനയോഗം-ശ്ളോകം 21
യോ യോ യാം യാം തനും ഭക്തഃ
ശ്രദ്ധയാര്‍ച്ചിതുമിച്ഛതി
തസ്യ തസ്യാചലാം ശ്രദ്ധാം
താമേവ വിദധാമ്യഹം.
ശ്രദ്ധയാര്‍ച്ചിതുമിച്ഛതി
തസ്യ തസ്യാചലാം ശ്രദ്ധാം
താമേവ വിദധാമ്യഹം.
ഒരു ഭക്തന്‍ ഏതൊരു ദേവതാശരീരത്തെയാണ് ശ്രദ്ധയോടും ഭക്തിയോടും കൂടി പൂജിക്കുവാനിച്ഛിക്കുന്നത്, ആ ദേവന്റെ ഭജനത്തില്‍ ഭക്തനുള്ള വിശ്വാസത്തെയും ഭക്തിയേയും ഞാന്‍ വളര്‍ത്തി അചഞ്ചലമായി ഉറപ്പിക്കുന്നു.
ഏതു ദേവതമാരില്‍നിന്നും ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഭക്തന്റെ ആഗ്രഹനിവൃത്തി ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുന്നതു ഞാനാണ്. എന്നാല്‍ അപ്രകാരമുള്ള ഭക്തന്മാര്‍ക്ക് അവരുടെ ഇഷ്ടദേവതകളിലെല്ലാം അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ദൈവത്വം ഞാനാണെന്ന വിശ്വാസമില്ല. വിവിധ ദേവതകള്‍ ഓരോന്നും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണെന്ന് അവര്‍ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നു.
നാനാ മതങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ആചാരങ്ങളും ഭൂലോകത്ത് സഹവര്‍ത്തിക്കുന്നു. പശു മുതല്‍ ഉപ്പുമാങ്ങയിലെ കൂത്തന്‍ വരെയും നവഗ്രഹങ്ങള്‍ മുതല്‍ കല്‍ത്തുണ്ടു വരെയും കുട്ടിച്ചാത്തന്‍ മുതല്‍ മലമുത്തി വരെയും ആരാധിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ ബഹുസ്വരതയുടെ പിന്നിലെ ഏകത്വമാണ് ഗീത അനാവരണം ചെയ്യുന്നത്. എല്ലാം ഒരേ തിരക്കഥയിലെ സീനുകളാണ്. സംവിധായകന്‍ ഒന്നേ ഉള്ളൂ. ഭജനം ശരിയായാല്‍ എല്ലാ ആരാധനയും ഫലവത്താണ്.
താന്താങ്ങളുടെ വിശ്വാസവും ആരാധനക്രമവും മാത്രമാണ് ശരി എന്നു ശഠിച്ച് തമ്മില്‍ത്തല്ലുന്നവര്‍ ഈ ഒരേയൊരു കാര്യം ഓര്‍ത്താല്‍ ദുരന്തങ്ങള്‍ ഒഴിവായിക്കിട്ടും. ഇതോര്‍ക്കുന്നതോടെ ശരിയായ അറിവിലേക്കുള്ള വാതില്‍ തുറന്നുകിട്ടുകയും ചെയ്യും. കാരണം, അന്യന്റെ ഇഷ്ടദേവതയും അസത്യമല്ലെന്ന തിരിച്ചറിവ് ഒരു വലിയ വെളിപാടാണല്ലോ.
ഇഷ്ടദേവതാരാധനയുടെ ഇടത്താവളത്തില്‍ തങ്ങിയവര്‍ക്ക് അവിടംവിട്ട് മുന്നോട്ടുള്ള യാത്ര തുടരാന്‍, തങ്ങളുടെ പ്രയത്‌നനത്തിന്റെ ഫലപരിമിതി മനസ്സിലാവുകയേ വേണ്ടൂ.
(തുടരും..)
No comments:
Post a Comment