ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്ത്‌ Day 45
ആറാം അദ്ധ്യായം
തത്ത്വമസിമഹാകാവ്യവിചാരം
അശിതം അന്നം കഴിക്കുന്ന അന്നം, ഭക്ഷിക്കുന്ന അന്നം ത്രേധാവിധീയതേ മൂന്നായി പിരിയുന്നു. നാം കഴിക്കുന്ന അന്നം മൂന്നായിട്ട്‌ വിഭജിക്കപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ ഉള്ളിലെത്തുന്ന ഭക്ഷണത്തിന്റെ സ്ഥിതി എന്താണെന്ന്‌ അന്വേഷിക്കാറുണ്ടോ? ഇതന്വേഷിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ്‌ പലതും വിഴുങ്ങുന്നത്‌. തസ്യയഃ സ്ഥവിഷ്‌ഠോധാതുഃ അതിലെ ഏറ്റവും കട്ടി കൂടിയ ഭാഗം തത്‌പുരീഷം ഭവതി പുരീഷം= മലം. കട്ടികൂടിയ ആ ഭാഗമാണ്‌ മലമായിട്ട്‌ തീരുന്നത്‌. യഃ മധ്യഃ മധ്യഭാഗം കട്ടികൂടിയത്‌ എന്നിവിടെ പറയുമ്പോള്‍ നാം കഴിക്കുന്ന ആഹാരത്തിന്റെ സ്ഥൂലമായിട്ടുള്ള ഭാഗം അതിനെയാണിവിടെ സ്ഥവിഷ്‌ഠഃ എന്നുപറയുന്നത്‌. സ്ഥൂലമായിട്ടുള്ളത്‌. മധ്യഭാഗമെന്നുപറഞ്ഞാല്‍ അതിലും കുറച്ചുകൂടെ സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളത്‌. തത്‌ മാംസം അത്‌ മാംസമായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നു. യഃ അണിഷ്‌ഠഃ യാതൊന്നാണോ അതിലേറ്റവും സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളത്‌ തത്‌ മനഃ അത്‌ മനസ്സായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നു.
ഒരു നേന്ത്രപ്പഴം കഴിച്ചാല്‍ അതിന്റെ നടുഭാഗം പോയിട്ട്‌ മാംസമാകുകയാണോ എന്ന്‌ ചോദിച്ചാല്‍ അല്ല. ഇത്‌ ആഴത്തിലങ്ങനെ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ നല്ല രസമായിരിക്കും ഇതിന്റെ വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍. വളരെ ലളിതമായിട്ട്‌ ചിന്തിച്ചാല്‍ നാം കഴിക്കുന്ന ആഹാരത്തിലേറ്റവും കൂടുതല്‍ ഭാഗം മലമായിട്ടുതന്നെയാണ്‌ പോകുന്നത്‌. മലമായിട്ട്‌ പോകേണ്ടതുണ്ട്‌. അതുകൊണ്ട്‌ നമ്മളെന്തു വിചാരിക്കുന്നു? ഇതിലൊന്നും ഇല്ല. ഇത്‌ വേസ്റ്റാണ്‌. പലതിന്റെയും ചണ്ടി എന്ന്‌ നാം പറയുമല്ലോ. കാരറ്റിന്റെ ജ്യൂസെടുത്തിട്ട്‌ കാരറ്റിന്റെ ആ ഫൈബര്‍ നാം ഒഴിവാക്കുന്നു. ജ്യൂസ്‌ മാത്രം. ഫൈബര്‍ എന്തിനുള്ളതാണ്‌? നന്നായിട്ട്‌ മലം പുറത്തേക്ക്‌ പോവാന്‍ വേണ്ടിയുള്ളതാണ്‌. ഇങ്ങനെയാണ്‌ ഈ പ്രകൃതിയെ, വിശ്വത്തെ രചിച്ചത്‌. നോക്കൂ എന്തൊരു ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വമാണ്‌ ഓരോന്നിനെയും ഭഗവാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത്‌. എന്നിട്ടാണ്‌ നാം പറയുന്നത്‌ എന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഭഗവാനൊരു ശ്രദ്ധയുമില്ല എന്ന്‌. നാമിതൊക്കെ പഠിക്കണം. അപ്പോള്‍ നാം ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍, അത്‌ എവിടെ പോയിട്ട്‌ എന്തൊക്കെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നു എന്ന്‌ നാം അറിയേണ്ടതുണ്ട്‌. ശോധനക്കായിട്ട്‌ മലമായിട്ട്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പോകേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്‌. കഴിച്ച ഒരു സാധനത്തില്‍നിന്ന്‌ ഇതിനെ പുറത്തേക്ക്‌ കൊണ്ടുവരണമെങ്കില്‍ അവിടെ ദഹനപ്രക്രിയ നടക്കണം. ആ പരിപാടിയാണ്‌ ഭഗവാന്‍ ചെയ്യുന്നതെന്ന്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. അഹം വൈശ്വാനരോ ഭൂത്വാ പ്രാണിനാം ദേഹമാശ്രിതഃ പ്രാണാപാനസമായുക്തഃ പചാമ്യന്നം ചതുര്‍വിധം എന്ന്‌. അപ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്ന ആള്‍ ഭഗവാനാണ്‌. ഓരോന്ന്‌ ഓരോ വഴിക്ക്‌ വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ ഒരുപാട്‌ കഴിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ അതങ്ങിനെ തന്നെ തള്ളിപ്പോവാനേ സാധ്യതയുണ്ടാവുകയുള്ളൂ. ദഹിക്കുക പോലുമുണ്ടാകില്ല. കഴിക്കുന്നതിന്റെ കൂടുതല്‍ ഭാഗം മലമായിട്ട്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പോകുന്നു.
കുറച്ചുകൂടി സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ള ഭാഗമാണ്‌ മാംസമായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നത്‌. നമ്മുടെ ശരീരത്തില്‍ മാംസം വളരാന്‍ സഹായിക്കുന്നത്‌ കഴിക്കുന്നതിന്റെ കുറച്ചുകൂടെ സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ള ഭാഗമാണ്‌. അതിന്റെ ഏറ്റവും സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളതാണ്‌ മനസ്സായി പരിണമിക്കുന്നത്‌. അപ്പോള്‍, കഴിച്ച ആഹാരമാണ്‌ മനസ്സായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നത്‌. ഉപനിഷത്താണ്‌ പറയുന്നത്‌.
(തുടരും...)
ആറാം അദ്ധ്യായം
തത്ത്വമസിമഹാകാവ്യവിചാരം
അശിതം അന്നം കഴിക്കുന്ന അന്നം, ഭക്ഷിക്കുന്ന അന്നം ത്രേധാവിധീയതേ മൂന്നായി പിരിയുന്നു. നാം കഴിക്കുന്ന അന്നം മൂന്നായിട്ട്‌ വിഭജിക്കപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ ഉള്ളിലെത്തുന്ന ഭക്ഷണത്തിന്റെ സ്ഥിതി എന്താണെന്ന്‌ അന്വേഷിക്കാറുണ്ടോ? ഇതന്വേഷിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ്‌ പലതും വിഴുങ്ങുന്നത്‌. തസ്യയഃ സ്ഥവിഷ്‌ഠോധാതുഃ അതിലെ ഏറ്റവും കട്ടി കൂടിയ ഭാഗം തത്‌പുരീഷം ഭവതി പുരീഷം= മലം. കട്ടികൂടിയ ആ ഭാഗമാണ്‌ മലമായിട്ട്‌ തീരുന്നത്‌. യഃ മധ്യഃ മധ്യഭാഗം കട്ടികൂടിയത്‌ എന്നിവിടെ പറയുമ്പോള്‍ നാം കഴിക്കുന്ന ആഹാരത്തിന്റെ സ്ഥൂലമായിട്ടുള്ള ഭാഗം അതിനെയാണിവിടെ സ്ഥവിഷ്‌ഠഃ എന്നുപറയുന്നത്‌. സ്ഥൂലമായിട്ടുള്ളത്‌. മധ്യഭാഗമെന്നുപറഞ്ഞാല്‍ അതിലും കുറച്ചുകൂടെ സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളത്‌. തത്‌ മാംസം അത്‌ മാംസമായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നു. യഃ അണിഷ്‌ഠഃ യാതൊന്നാണോ അതിലേറ്റവും സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളത്‌ തത്‌ മനഃ അത്‌ മനസ്സായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നു.
ഒരു നേന്ത്രപ്പഴം കഴിച്ചാല്‍ അതിന്റെ നടുഭാഗം പോയിട്ട്‌ മാംസമാകുകയാണോ എന്ന്‌ ചോദിച്ചാല്‍ അല്ല. ഇത്‌ ആഴത്തിലങ്ങനെ പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ നല്ല രസമായിരിക്കും ഇതിന്റെ വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍. വളരെ ലളിതമായിട്ട്‌ ചിന്തിച്ചാല്‍ നാം കഴിക്കുന്ന ആഹാരത്തിലേറ്റവും കൂടുതല്‍ ഭാഗം മലമായിട്ടുതന്നെയാണ്‌ പോകുന്നത്‌. മലമായിട്ട്‌ പോകേണ്ടതുണ്ട്‌. അതുകൊണ്ട്‌ നമ്മളെന്തു വിചാരിക്കുന്നു? ഇതിലൊന്നും ഇല്ല. ഇത്‌ വേസ്റ്റാണ്‌. പലതിന്റെയും ചണ്ടി എന്ന്‌ നാം പറയുമല്ലോ. കാരറ്റിന്റെ ജ്യൂസെടുത്തിട്ട്‌ കാരറ്റിന്റെ ആ ഫൈബര്‍ നാം ഒഴിവാക്കുന്നു. ജ്യൂസ്‌ മാത്രം. ഫൈബര്‍ എന്തിനുള്ളതാണ്‌? നന്നായിട്ട്‌ മലം പുറത്തേക്ക്‌ പോവാന്‍ വേണ്ടിയുള്ളതാണ്‌. ഇങ്ങനെയാണ്‌ ഈ പ്രകൃതിയെ, വിശ്വത്തെ രചിച്ചത്‌. നോക്കൂ എന്തൊരു ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വമാണ്‌ ഓരോന്നിനെയും ഭഗവാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത്‌. എന്നിട്ടാണ്‌ നാം പറയുന്നത്‌ എന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഭഗവാനൊരു ശ്രദ്ധയുമില്ല എന്ന്‌. നാമിതൊക്കെ പഠിക്കണം. അപ്പോള്‍ നാം ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍, അത്‌ എവിടെ പോയിട്ട്‌ എന്തൊക്കെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നു എന്ന്‌ നാം അറിയേണ്ടതുണ്ട്‌. ശോധനക്കായിട്ട്‌ മലമായിട്ട്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പോകേണ്ട ആവശ്യമുണ്ട്‌. കഴിച്ച ഒരു സാധനത്തില്‍നിന്ന്‌ ഇതിനെ പുറത്തേക്ക്‌ കൊണ്ടുവരണമെങ്കില്‍ അവിടെ ദഹനപ്രക്രിയ നടക്കണം. ആ പരിപാടിയാണ്‌ ഭഗവാന്‍ ചെയ്യുന്നതെന്ന്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. അഹം വൈശ്വാനരോ ഭൂത്വാ പ്രാണിനാം ദേഹമാശ്രിതഃ പ്രാണാപാനസമായുക്തഃ പചാമ്യന്നം ചതുര്‍വിധം എന്ന്‌. അപ്പോള്‍ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്ന ആള്‍ ഭഗവാനാണ്‌. ഓരോന്ന്‌ ഓരോ വഴിക്ക്‌ വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ ഒരുപാട്‌ കഴിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ അതങ്ങിനെ തന്നെ തള്ളിപ്പോവാനേ സാധ്യതയുണ്ടാവുകയുള്ളൂ. ദഹിക്കുക പോലുമുണ്ടാകില്ല. കഴിക്കുന്നതിന്റെ കൂടുതല്‍ ഭാഗം മലമായിട്ട്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പോകുന്നു.
കുറച്ചുകൂടി സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ള ഭാഗമാണ്‌ മാംസമായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നത്‌. നമ്മുടെ ശരീരത്തില്‍ മാംസം വളരാന്‍ സഹായിക്കുന്നത്‌ കഴിക്കുന്നതിന്റെ കുറച്ചുകൂടെ സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ള ഭാഗമാണ്‌. അതിന്റെ ഏറ്റവും സൂക്ഷ്‌മമായിട്ടുള്ളതാണ്‌ മനസ്സായി പരിണമിക്കുന്നത്‌. അപ്പോള്‍, കഴിച്ച ആഹാരമാണ്‌ മനസ്സായിട്ട്‌ പരിണമിക്കുന്നത്‌. ഉപനിഷത്താണ്‌ പറയുന്നത്‌.
(തുടരും...)
No comments:
Post a Comment