ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത-അദ്ധ്യായം 6 - ധ്യാനയോഗം ശ്ളോകം 33 & 34
യോഽയം യോഗസ്ത്വയാ പ്രോക്തഃ...
സാമ്യേന മധുസൂദന
ഏതസ്യാഹം ന പശ്യാമി
ചഞ്ചലത്വാത് സ്ഥിതിം സ്ഥിരാം
അല്ലയോ മധുസൂദനാ, മനസ്സിന്റെ സമദര്‍ശനരൂപമായ ഏതൊരു യോഗത്തെപ്പറ്റിയാണോ അങ്ങ് ഉപദേശിച്ചത്, ആ യോഗത്തിന് മനസ്സിന്റെ ചഞ്ചലസ്വഭാവം നിമിത്തം ഉറച്ച നില സാധ്യമാകുമെന്ന് ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്നില്ല.
മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ ചഞ്ചലസ്വഭാവം ഇത്തരം സിദ്ധിക്ക് പ്രയാസമായും, അഥവാ വല്ല വിധേനയും അത് നൈമിഷികമായി ഉളവായാല്‍ത്തന്നെ സ്ഥിരമായി നില്‍ക്കുന്നതിന് തടസ്സമായും തീരില്ലേ എന്നാണ് സംശയം.
'പറയാനെളുപ്പമാണെങ്കിലും കൃഷ്ണാ ഇതൊക്കെ നടപ്പുള്ള കാര്യമാണോ?' എന്നുതന്നെ! 'മഹാജനാനാം മനം ഇളകിയ' എത്രയോ സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ മഹാഭാരത കഥയില്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ. ക്ഷിപ്രകോപികളായി ശാപം ചൊരിഞ്ഞവരും മാന്‍പേടയില്‍ കുഞ്ഞുണ്ടായവരും നൃത്തം കണ്ട് ഭ്രമിച്ചവരുമൊന്നും ചില്ലറക്കാരല്ലായിരുന്നു! മഹാന്മാരായ ഭീഷ്മദ്രോണാദികളില്‍പ്പോലും ഈ സമഭാവന വിളഞ്ഞുമില്ല!
ചഞ്ചലം ഹി മനഃ കൃഷ്ണ
പ്രമാഥി ബലവദ്ദൃഢം
തസ്യാഹം നിഗ്രഹം മന്യേ
വോയോരിവ സുദുഷ്‌കരം.
എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍, അല്ലയോ കൃഷ്ണാ, മനസ്സ് ചഞ്ചലവും (ദേഹേന്ദ്രിയങ്ങളെ) ക്ഷോഭിപ്പിക്കുന്നതും (വിചാരംകൊണ്ടു ജയിക്കാന്‍ അസാധ്യമായത്ര) ബലവത്തും (വിഷയവാസനകളുമായുള്ള ബന്ധത്തില്‍) ദൃഢവുമാണ്. (അങ്ങനെയുള്ള) അതിന്റെ നിരോധം വായുവിന്‍േറതുപോലെ അതീവ ദുഷ്‌കരമാണെന്ന് (എനിക്ക്) തോന്നുന്നു.
വായുവിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നൂറു ശതമാനം ശൂന്യത സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ എവിടംവരെ എത്തുമെന്ന് വാക്വം പമ്പുകളെപ്പറ്റി പഠിക്കുമ്പോള്‍ അറിയാം. വായു നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ഏതുപകരണത്തിനും അതിന്റെ വരുതിയില്‍ വരുന്ന വായുവിലെ ഒരു നിശ്ചിതശതമാനം നീക്കാനേ സാധിക്കൂ. അങ്ങനെ, എത്ര കഴിഞ്ഞാലും ഒരല്പം വായുവെങ്കിലും ശൂന്യതാ ചേമ്പറില്‍ ശേഷിക്കും. ഇതുപോലെയാണ് മനസ്സിലെ ഉരുപ്പടികള്‍ നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ശ്രമവും.
അകത്തുനിന്നും പുറത്തുനിന്നും വരുന്ന ഉപാധികളുടെ ഉറവകള്‍ വറ്റാത്തവയാണ്. അവയുടെ സംയുക്തമായ ഒഴുക്കിന്റെ ശക്തി അപാരവുമാണ്. ചിന്തകൊണ്ടാണ് മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കേണ്ടത്. ബലിഷ്ഠമാകയാല്‍ വഴങ്ങാന്‍ കൂട്ടാക്കില്ല. നല്ല ഉറവുള്ള കിണര്‍ തേകിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്ന പൊട്ടപ്പണികൊണ്ട് കാര്യമെന്ത്?
(ഭക്തജനങ്ങളുടെ പാപാദി സകല ദോഷങ്ങളെയും നീക്കുന്നതിനാലാണ് ഭഗവാന് കൃഷ്ണന്‍ എന്ന പേര്. കൃഷ് ധാതുവിന് ചുരണ്ടി മാറ്റല്‍ എന്നര്‍ഥമുണ്ട്. മനസ്സിലെ ദോഷങ്ങളെ എങ്ങനെ ചുരണ്ടിമാറ്റാമെന്ന് ഇനി പറയുന്നു)
(തുടരും..)
യോഽയം യോഗസ്ത്വയാ പ്രോക്തഃ...
സാമ്യേന മധുസൂദന
ഏതസ്യാഹം ന പശ്യാമി
ചഞ്ചലത്വാത് സ്ഥിതിം സ്ഥിരാം
അല്ലയോ മധുസൂദനാ, മനസ്സിന്റെ സമദര്‍ശനരൂപമായ ഏതൊരു യോഗത്തെപ്പറ്റിയാണോ അങ്ങ് ഉപദേശിച്ചത്, ആ യോഗത്തിന് മനസ്സിന്റെ ചഞ്ചലസ്വഭാവം നിമിത്തം ഉറച്ച നില സാധ്യമാകുമെന്ന് ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്നില്ല.
മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ ചഞ്ചലസ്വഭാവം ഇത്തരം സിദ്ധിക്ക് പ്രയാസമായും, അഥവാ വല്ല വിധേനയും അത് നൈമിഷികമായി ഉളവായാല്‍ത്തന്നെ സ്ഥിരമായി നില്‍ക്കുന്നതിന് തടസ്സമായും തീരില്ലേ എന്നാണ് സംശയം.
'പറയാനെളുപ്പമാണെങ്കിലും കൃഷ്ണാ ഇതൊക്കെ നടപ്പുള്ള കാര്യമാണോ?' എന്നുതന്നെ! 'മഹാജനാനാം മനം ഇളകിയ' എത്രയോ സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ മഹാഭാരത കഥയില്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ. ക്ഷിപ്രകോപികളായി ശാപം ചൊരിഞ്ഞവരും മാന്‍പേടയില്‍ കുഞ്ഞുണ്ടായവരും നൃത്തം കണ്ട് ഭ്രമിച്ചവരുമൊന്നും ചില്ലറക്കാരല്ലായിരുന്നു! മഹാന്മാരായ ഭീഷ്മദ്രോണാദികളില്‍പ്പോലും ഈ സമഭാവന വിളഞ്ഞുമില്ല!
ചഞ്ചലം ഹി മനഃ കൃഷ്ണ
പ്രമാഥി ബലവദ്ദൃഢം
തസ്യാഹം നിഗ്രഹം മന്യേ
വോയോരിവ സുദുഷ്‌കരം.
എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍, അല്ലയോ കൃഷ്ണാ, മനസ്സ് ചഞ്ചലവും (ദേഹേന്ദ്രിയങ്ങളെ) ക്ഷോഭിപ്പിക്കുന്നതും (വിചാരംകൊണ്ടു ജയിക്കാന്‍ അസാധ്യമായത്ര) ബലവത്തും (വിഷയവാസനകളുമായുള്ള ബന്ധത്തില്‍) ദൃഢവുമാണ്. (അങ്ങനെയുള്ള) അതിന്റെ നിരോധം വായുവിന്‍േറതുപോലെ അതീവ ദുഷ്‌കരമാണെന്ന് (എനിക്ക്) തോന്നുന്നു.
വായുവിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നൂറു ശതമാനം ശൂന്യത സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ എവിടംവരെ എത്തുമെന്ന് വാക്വം പമ്പുകളെപ്പറ്റി പഠിക്കുമ്പോള്‍ അറിയാം. വായു നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ഏതുപകരണത്തിനും അതിന്റെ വരുതിയില്‍ വരുന്ന വായുവിലെ ഒരു നിശ്ചിതശതമാനം നീക്കാനേ സാധിക്കൂ. അങ്ങനെ, എത്ര കഴിഞ്ഞാലും ഒരല്പം വായുവെങ്കിലും ശൂന്യതാ ചേമ്പറില്‍ ശേഷിക്കും. ഇതുപോലെയാണ് മനസ്സിലെ ഉരുപ്പടികള്‍ നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ശ്രമവും.
അകത്തുനിന്നും പുറത്തുനിന്നും വരുന്ന ഉപാധികളുടെ ഉറവകള്‍ വറ്റാത്തവയാണ്. അവയുടെ സംയുക്തമായ ഒഴുക്കിന്റെ ശക്തി അപാരവുമാണ്. ചിന്തകൊണ്ടാണ് മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കേണ്ടത്. ബലിഷ്ഠമാകയാല്‍ വഴങ്ങാന്‍ കൂട്ടാക്കില്ല. നല്ല ഉറവുള്ള കിണര്‍ തേകിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്ന പൊട്ടപ്പണികൊണ്ട് കാര്യമെന്ത്?
(ഭക്തജനങ്ങളുടെ പാപാദി സകല ദോഷങ്ങളെയും നീക്കുന്നതിനാലാണ് ഭഗവാന് കൃഷ്ണന്‍ എന്ന പേര്. കൃഷ് ധാതുവിന് ചുരണ്ടി മാറ്റല്‍ എന്നര്‍ഥമുണ്ട്. മനസ്സിലെ ദോഷങ്ങളെ എങ്ങനെ ചുരണ്ടിമാറ്റാമെന്ന് ഇനി പറയുന്നു)
(തുടരും..)
No comments:
Post a Comment