Wednesday, 24 September 2014

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത -അദ്ധ്യായം 6 ധ്യാനയോഗം ശ്ളോകം 27

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത -അദ്ധ്യായം 6 ധ്യാനയോഗം ശ്ളോകം 27

പ്രശാന്തമനസം ഹ്യേനം...
യോഗിനം സുഖമുത്തമം
ഉപൈതി ശാന്തരജസം
ബ്രഹ്മഭൂതമകല്മഷം


രാഗാദി ക്ലേശവിഷയങ്ങള്‍ അറ്റിരിക്കുന്നവനും വളരെ ശാന്തമായ മനസ്സോടുകൂടിയവനും സകലവും ബ്രഹ്മം തന്നെയെന്നുള്ള നിശ്ചയത്തോടുകൂടിയവനും ജീവന്മുക്തനും പാപരഹിതനുമായ ഈ യോഗിയെ ഉത്തമമായ സമാധിസുഖം താനേ പ്രാപിക്കുന്നു.

ഇപ്രകാരം മനസ്സ് സുസ്ഥിരമായിക്കഴിയുമ്പോള്‍ കാലതാമസം കൂടാതെ അത് പരമാത്മാവിന്റെ സമീപം എത്തുന്നു. സത്യമായ പരബ്രഹ്മദര്‍ശനത്തോടെ മനസ്സ് അതുമായി ഐക്യം പ്രാപിക്കുന്നു. മനസ്സിന്റെ ദ്വൈതഭാവം അദ്വൈതഭാവത്തില്‍ നിമഗ്നമാകുന്നു. അപ്പോള്‍ ത്രൈലോക്യങ്ങളും പ്രസ്തുത ഐക്യത്തിന്റെ തേജസ്സില്‍ ശോഭനമായിത്തീരുന്നു. ആകാശത്തില്‍ നിന്നു ഭിന്നമെന്നുതോന്നിയിരുന്ന കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ആകാശത്തില്‍ അലിഞ്ഞുചേരുമ്പോള്‍ വാനം വിശ്വമൊട്ടാകെ വ്യാപരിച്ചുകിടക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്നതുപോലെ, മനസ്സ് ആത്മാവില്‍ നിമഗ്നമാകുമ്പോള്‍ ആത്മാവിന്റെ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ചൈതന്യം പാരിലൊട്ടാകെ പരക്കുന്നു. ഈ വിധത്തില്‍ ആത്മസാക്ഷാല്‍ക്കാരം സുലഭമായി സമ്പാദിക്കാവുന്നതാണ്.
യോഗത്തിലൂടെ കിട്ടുന്ന സുഖം ശ്രേഷ്ഠമാണ്. കാരണം, അതിന് തടസ്സമോ അറുതിയോ ഹാങ്ങോവറോ ഏറ്റക്കുറച്ചിലോ ഇല്ല. പക്ഷേ, അത് കിട്ടണമെങ്കില്‍ യോഗി ബ്രഹ്മസാരൂപ്യം നേടണം.
ഞാന്‍ കര്‍ത്താവാണ് എന്ന ബോധം ആ നേട്ടത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍പ്പോലും ഉണ്ടാകരുത്. തീര്‍ത്തും പാപരഹിതനായാലേ ഇതു നടക്കൂ.
അതിന് കര്‍മയോഗം അനുഷ്ഠിക്കണം. കര്‍മയോഗം തികഞ്ഞ യജ്ഞഭാവനയോടെ അനുഷ്ഠിക്കാന്‍ രജോഗുണം അടങ്ങി കാമക്രോധങ്ങള്‍ ശമിക്കണം, മനസ്സ് ശാന്തമായാല്‍ പോരാ പ്രശാന്തമാകണം.

(തുടരും..)

No comments:

Post a Comment