ഉപനിഷത്ത്‌ പഠനം, എണ്‍പത്തിമൂന്നാം ദിവസം, ഈശാവാസ്യം
കുരുക്ഷേത്രത്തില്‍ പോകുന്ന ഒരാള്‍ ഭഗവദ്‌ഗീത ഇവിടെയാണ്‌ ഉപദേശിച്ചത്‌ എന്ന്‌ അറിയുന്നു. അപ്പോള്‍ എന്തായി? നമ്മുടെ ഈ പുസ്‌തകങ്ങളൊക്കെ നശിച്ചുകഴിഞ്ഞാലും ആ ഭൂപ്രദേശം ഇന്നും ഭഗവദ്‌ഗീതയുടെ പേരില്‍ നിലനില്‌ക്കുന്നു. അവിടെയെത്തിയാലെങ്കിലും ആളുകള്‍ അതിനെക്കുറിച്ച്‌ സ്‌മരിക്കുന്നു. ലോകത്ത്‌ വേറെ എവിടെയും കാണില്ല ഇങ്ങനെയൊരു സംസ്‌കാരം. ഇതില്‍നിന്നാണ്‌ പിന്നീടുണ്ടായിട്ടുള്ള ബാക്കിയുള്ളതിനൊക്കെ പ്രചോദനമായിട്ടുള്ളത്‌. ഇവിടെ ഭൂപ്രദേശവുമായി അതിനെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ ഉപനിഷത്ത്‌ ആശയങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍നിന്ന്‌ ചോര്‍ന്നുപോയാലും, പുറത്ത്‌ നോക്കിയാല്‍ കാണാം. ഹിമാലയത്തില്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ മുഴുവന്‍ ഋഷീശ്വരന്മാരുടെ പേരിലാണ്‌ അറിയപ്പെടുന്നത്‌. `നചികേതാതാല്‍' നചികേതസ്സ്‌ ഇരുന്നത്‌. `വ്യാസഗുഹ' വ്യാസര്‍ ഇരുന്ന സ്ഥലം. മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ നാം ഇങ്ങനെയാണ്‌ മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്‌. പരമമായ സത്യത്തെ കുറിച്ച്‌ പറയുമ്പോള്‍ ഋഷി ഒരു നീക്കുപോക്കുമില്ലാതെ പറയുന്നു. ``സ്വയംഭൂഃ`` അത്‌ സ്വയം ജാതമായതാണ്‌.
സ്വയംഭൂഃ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ സങ്കല്‌പമെന്താണ്‌? അടിയില്‍ നിന്ന്‌ ഒരു കല്ല്‌ തനിയെ ഇങ്ങോട്ട്‌ പൊങ്ങിവന്നു. അതാണ്‌ സ്വയംഭുഃ. ``സ്വയംഭുഃ`` എന്നാല്‍ മറ്റൊന്നിനെയും ആശ്രയിക്കാതെ ജാതമായത്‌ എന്നാണ്‌. ``ശാശ്വതീഭ്യഃ സമാഭ്യഃ`` അനാദികാലം മുതല്‍തന്നെ ഇതുള്ളത്‌. ആദിയും അന്തവും ഇല്ലാത്തതതാണ്‌. ``യാഥാതഥ്യതഃ മുന്‍പേ ഉള്ളതുപോലെതന്നെ. മുമ്പ്‌ എന്തായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്‌. ഉപനിഷത്തിലെ ``സദേവ സൗമ്യാ ഇദമഗ്രേ ആസീത`` എന്നുപറയുന്നതുപോലെ, മുമ്പത്തെ കര്‍മ്മഗതിക്കനുസൃതമായി ``അര്‍ത്ഥാന്‍`` അര്‍ത്ഥങ്ങളെ, ഈ വിശ്വത്തിലെ ദൃശ്യങ്ങളെ ``വൃദധാത്‌`` വേര്‍തിരിച്ച്‌ പ്രകടമാക്കി. മുന്‍പേയുള്ള കണക്കെ തന്നെ ഈ വിശ്വത്തെ ആ സത്യം വേര്‍തിരിച്ച്‌ പ്രകടമാക്കി.
ജലത്തില്‍ തിരമാലയും നുരയും കുമിളയും പതയും ഇതെല്ലാം തന്നെ ആ ഒരു സത്യത്തിന്റെ പ്രകടനമാണ്‌. നാം വിചാരിക്കും. പണ്ടൊക്കെ എത്രയോ നല്ലതായിരുന്നു. ഇപ്പോഴായിരുന്നു വളരെ മോശം. പണ്ടും ഇപ്പോഴും ഒക്കെ നല്ലതുതന്നെ. മുമ്പ്‌ വിദ്യയേയും അവിദ്യയേയും ഉപാസിക്കുന്നത്‌ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇവിടെ പുതിയൊരു വാക്കിനെ ഋഷി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. സംഭൂതിയെന്നും ഭൂതിയെന്നും.
സ്വയംഭൂഃ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ സങ്കല്‌പമെന്താണ്‌? അടിയില്‍ നിന്ന്‌ ഒരു കല്ല്‌ തനിയെ ഇങ്ങോട്ട്‌ പൊങ്ങിവന്നു. അതാണ്‌ സ്വയംഭുഃ. ``സ്വയംഭുഃ`` എന്നാല്‍ മറ്റൊന്നിനെയും ആശ്രയിക്കാതെ ജാതമായത്‌ എന്നാണ്‌. ``ശാശ്വതീഭ്യഃ സമാഭ്യഃ`` അനാദികാലം മുതല്‍തന്നെ ഇതുള്ളത്‌. ആദിയും അന്തവും ഇല്ലാത്തതതാണ്‌. ``യാഥാതഥ്യതഃ മുന്‍പേ ഉള്ളതുപോലെതന്നെ. മുമ്പ്‌ എന്തായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്‌. ഉപനിഷത്തിലെ ``സദേവ സൗമ്യാ ഇദമഗ്രേ ആസീത`` എന്നുപറയുന്നതുപോലെ, മുമ്പത്തെ കര്‍മ്മഗതിക്കനുസൃതമായി ``അര്‍ത്ഥാന്‍`` അര്‍ത്ഥങ്ങളെ, ഈ വിശ്വത്തിലെ ദൃശ്യങ്ങളെ ``വൃദധാത്‌`` വേര്‍തിരിച്ച്‌ പ്രകടമാക്കി. മുന്‍പേയുള്ള കണക്കെ തന്നെ ഈ വിശ്വത്തെ ആ സത്യം വേര്‍തിരിച്ച്‌ പ്രകടമാക്കി.
ജലത്തില്‍ തിരമാലയും നുരയും കുമിളയും പതയും ഇതെല്ലാം തന്നെ ആ ഒരു സത്യത്തിന്റെ പ്രകടനമാണ്‌. നാം വിചാരിക്കും. പണ്ടൊക്കെ എത്രയോ നല്ലതായിരുന്നു. ഇപ്പോഴായിരുന്നു വളരെ മോശം. പണ്ടും ഇപ്പോഴും ഒക്കെ നല്ലതുതന്നെ. മുമ്പ്‌ വിദ്യയേയും അവിദ്യയേയും ഉപാസിക്കുന്നത്‌ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇവിടെ പുതിയൊരു വാക്കിനെ ഋഷി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. സംഭൂതിയെന്നും ഭൂതിയെന്നും.
(തുടരും....)
No comments:
Post a Comment