ഉപനിഷത്ത്‌ പഠനം, തൊണ്ണൂറ്റിനാലാം ദിവസം, ഈശാവാസ്യം
ഇന്റര്‍നെറ്റ്‌ കണക്ഷന്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ്‌ മോനെ, അച്ഛന്‍ എടുത്തുതരാത്തത്‌? അതൊരു നെറ്റാണ്‌. ആ നെറ്റില്‍ പെട്ടാല്‍ പെട്ടു. ആ മുക്കുവന്‍ ഇടുന്ന വലയാണത്‌. അതിലേക്ക്‌ മത്സ്യം വീഴുന്നതുപോലെ വീഴും. അതെന്താണ്‌ അച്ഛാ അത്‌? അതിനിങ്ങനെ കുറേ കുഴപ്പങ്ങളുണ്ട്‌. പിന്നെ മോന്റെ പ്രായം. അവന് വളര്‍ന്നുവരികയാണ്‌. പലതും അറിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസ. എല്ലാ സംഗതിയും പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞാല്‍ അവന് ബോദ്ധ്യമായി. ഇത്‌ നമ്മളങ്ങനെയല്ല. ``നെറ്റോ''. ``ങ്‌ഹും. അത്‌ മാത്രം എടുത്തുതരില്ല''. അതെന്താണ്‌? അതെന്താണ്‌ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ അത്രതന്നെ. അതുവേണ്ട. അതെന്താണ്‌ അച്ഛാ? ``അത്‌ വേണ്ട'' എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്‌. ``നീ ആരാണ്‌ എന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍''. കഴിഞ്ഞു കഥ. അങ്ങനെ പോരാ. എന്തുകൊണ്ട്‌ അച്ഛന്‍ വേണ്ട എന്ന്‌ പറയുന്നു? ``വരൂ. ഇരിക്കൂ. പറഞ്ഞുതരാം''. കൃത്യമായിരിക്കണം ഉത്തരം. അവനെ സംബന്ധിച്ച്‌ അത്‌ നാം പറഞ്ഞുകൊടുക്കണം. ഉപനിഷത്തിന്റെ അവതരണം ഇതാണ്‌. ``ഉഭയം സഹ വേദഃ`` ഒരുമിച്ചറിയുന്നതാര്‌?
ഒരു ഉദാഹരണം കൂടി. നമ്മളൊരു അമ്പലത്തിലേക്ക്‌ പോകുന്ന വഴിയില്‍ കുറച്ചുഭാഗം മഹാ വൃത്തികേടാണ്‌. കച്ചറകള്‍ കിടക്കുന്ന വഴി. ആ വൃത്തികേടിന്റെ വഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ നാം സാരിയോ, മുണ്ടോ ഒന്ന്‌ ഇത്തിരി പൊക്കിപിടിച്ച്‌ ശ്രദ്ധിച്ച്‌ നടക്കും. ``ഹൗ''എന്ന്‌ പറഞ്ഞിട്ട്‌. ഈയൊരു നടപ്പ്‌ ആവശ്യമാണ്‌. അതല്ലാതെ വഴിയുടെ അറ്റത്ത്‌ നിന്ന്‌ ``ഏതുകാലത്താണ്‌ ഈ വഴി നന്നാവുക, അന്ന്‌ വരാം അമ്പലത്തിലേക്ക്‌''. അങ്ങനെയല്ല. ഈ ലോകത്ത്‌ ജീവിക്കുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനെയുള്ള ചില വഴികളിലൂടെ നമുക്ക്‌ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്‌. ഈ വഴികളുടെ സ്വഭാവത്തെ ആരറിയുന്നു അവനാണ്‌ അറിയുന്നവന്‍. അല്ലാതെ സാദാമട്ടില്‍ നടന്നുപോയാല്‍ വസ്‌ത്രങ്ങളില്‍ അഴുക്ക്‌ പുരളും. വസ്‌ത്രം ഒന്ന്‌ പൊക്കിപിടിച്ച്‌ കാല്‌ വെക്കുന്നതില്‍ സൂക്ഷ്‌മത വേണം. അതുകൊണ്ട്‌ നമുക്ക്‌ ഈ വഴിയെ പരവതാനി ആക്കുന്നതിന്‌ പകരം ചെരിപ്പിടാം. ആ ചെരിപ്പിടലാണ്‌ ഇത്‌. ഒന്ന്‌ പൊക്കിപിടിക്കുന്നതിനെയാണ്‌ ഋഷി പറയുന്നത്‌.
``ഉഭയം സഹ വേദഃ`` ആരാണ്‌ ഇതിനെ രണ്ടിനേയും ഒരുമിച്ചറിയുന്നത്‌ ``അവിദ്യയാ മൃത്യും തീര്‍ത്ത്വാ`` അവിദ്യ മരണമാണെന്ന്‌ അറിഞ്ഞ്‌, ആ മരണത്തെ അതിവര്‍ത്തിച്ച്‌ വിദ്യയെ അറിവിലൂടെ ``അമൃതം അശ്‌നുതേ`` മരണമില്ലായ്‌മയെ പ്രാപിക്കണം. മരണമില്ലായ്‌മയെ അറിയണമെങ്കില്‍ മരണത്തെ അറിയണം. മരണം എന്നാല്‍ മാറ്റം. മാറുന്നതിനെ അറിയുമ്പോഴേ മാറാത്തതിനെ അറിയാന്‍ സാധിക്കൂ. തുടര്‍ന്ന്‌ ഇതേ ആശയത്തെ തന്നെ ഗുരു വീണ്ടും രണ്ട്‌ പുതിയ ശബ്‌ദങ്ങളെ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ പറയുന്നു.
ഒരു ഉദാഹരണം കൂടി. നമ്മളൊരു അമ്പലത്തിലേക്ക്‌ പോകുന്ന വഴിയില്‍ കുറച്ചുഭാഗം മഹാ വൃത്തികേടാണ്‌. കച്ചറകള്‍ കിടക്കുന്ന വഴി. ആ വൃത്തികേടിന്റെ വഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ നാം സാരിയോ, മുണ്ടോ ഒന്ന്‌ ഇത്തിരി പൊക്കിപിടിച്ച്‌ ശ്രദ്ധിച്ച്‌ നടക്കും. ``ഹൗ''എന്ന്‌ പറഞ്ഞിട്ട്‌. ഈയൊരു നടപ്പ്‌ ആവശ്യമാണ്‌. അതല്ലാതെ വഴിയുടെ അറ്റത്ത്‌ നിന്ന്‌ ``ഏതുകാലത്താണ്‌ ഈ വഴി നന്നാവുക, അന്ന്‌ വരാം അമ്പലത്തിലേക്ക്‌''. അങ്ങനെയല്ല. ഈ ലോകത്ത്‌ ജീവിക്കുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനെയുള്ള ചില വഴികളിലൂടെ നമുക്ക്‌ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്‌. ഈ വഴികളുടെ സ്വഭാവത്തെ ആരറിയുന്നു അവനാണ്‌ അറിയുന്നവന്‍. അല്ലാതെ സാദാമട്ടില്‍ നടന്നുപോയാല്‍ വസ്‌ത്രങ്ങളില്‍ അഴുക്ക്‌ പുരളും. വസ്‌ത്രം ഒന്ന്‌ പൊക്കിപിടിച്ച്‌ കാല്‌ വെക്കുന്നതില്‍ സൂക്ഷ്‌മത വേണം. അതുകൊണ്ട്‌ നമുക്ക്‌ ഈ വഴിയെ പരവതാനി ആക്കുന്നതിന്‌ പകരം ചെരിപ്പിടാം. ആ ചെരിപ്പിടലാണ്‌ ഇത്‌. ഒന്ന്‌ പൊക്കിപിടിക്കുന്നതിനെയാണ്‌ ഋഷി പറയുന്നത്‌.
``ഉഭയം സഹ വേദഃ`` ആരാണ്‌ ഇതിനെ രണ്ടിനേയും ഒരുമിച്ചറിയുന്നത്‌ ``അവിദ്യയാ മൃത്യും തീര്‍ത്ത്വാ`` അവിദ്യ മരണമാണെന്ന്‌ അറിഞ്ഞ്‌, ആ മരണത്തെ അതിവര്‍ത്തിച്ച്‌ വിദ്യയെ അറിവിലൂടെ ``അമൃതം അശ്‌നുതേ`` മരണമില്ലായ്‌മയെ പ്രാപിക്കണം. മരണമില്ലായ്‌മയെ അറിയണമെങ്കില്‍ മരണത്തെ അറിയണം. മരണം എന്നാല്‍ മാറ്റം. മാറുന്നതിനെ അറിയുമ്പോഴേ മാറാത്തതിനെ അറിയാന്‍ സാധിക്കൂ. തുടര്‍ന്ന്‌ ഇതേ ആശയത്തെ തന്നെ ഗുരു വീണ്ടും രണ്ട്‌ പുതിയ ശബ്‌ദങ്ങളെ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ പറയുന്നു.
(തുടരും...)
No comments:
Post a Comment