ശ്രീമദ് ഭഗവദ് ഗീതാ പഠനം

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം-14- ഗുണത്രയവിഭാഗയോഗം - ശ്ളോകം-17

സത്ത്വാത് സഞ്ജായതേ ജ്ഞാനം
രാജസോ ലോഭാ ഏവ ച
പ്രമോദമോഹൗ തമസോ
ഭവതോഽ ജ്ഞാനമേവ ച

സത്ത്വഗുണത്തില്‍ നിന്ന് ജ്ഞാനവും രജസ്സില്‍ നിന്ന് ഒടുങ്ങാത്ത ആഗ്രഹവും ഉണ്ടാകുന്നു. തമോഗുണത്തില്‍ നിന്ന് തെറ്റും തെറ്റിദ്ധാരണയും ഉണ്ടാകുന്നു. കൂടാതെ അജ്ഞാനവും ഉണ്ടാകുന്നു.

അല്ലയോ ബുദ്ധിമാനായ അര്‍ജ്ജുന, മോഹം, അജ്ഞാനാം, പ്രമോദം എന്നീ മൂന്നു ദോഷങ്ങളും തമോഗുണത്തില്‍ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്നു. നിന്‍റെ വിവേചനാശക്തിക്ക് കരതലാമലകം പോലെ സപഷ്ട്മായി ഗോചീരഭവിക്കത്തക്കവണ്ണം ഈ മൂന്നു ഗുണങ്ങളുടെയും ലക്ഷണങ്ങള്‍ ഞാന്‍ പ്രത്യേകമായി വിശദമാക്കിത്തന്നു. ഇപ്രകാരം രജസ്സും തമസ്സും ഗുണങ്ങള്‍ മനുഷ്യന്‍റെ സമാര്‍ഗ്ഗബോധത്തെ നശിപ്പിച്ചു അവനെ അധഃപതനത്തിലേക്ക് നയിക്കുമ്പോള്‍ സത്ത്വഗുണം മാത്രമാണ് ഒരുവനെ ജ്ഞാനത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്നത്. ഇതുകൊണ്ടാണ് പലരും ഇഹലോകജീവിതത്തിലൊട്ടാകെ സത്ത്വഗുണ തത്ത്വങ്ങളെ പിന്തുടരുന്നത്. അവര്‍ എല്ലാം പരിത്യജിച്ചു ചതുര്‍ത്ഥാശ്രമ ജീവിതം നയിച്ച്‌ ആത്മജ്ഞാനം നേടി പരമാത്മാവുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കുന്നു.

സത്വം സമതുലിതാവസ്ഥയാണ്. ശുദ്ധബോധത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ് അത്. ആ അവസ്ഥയില്‍ സംജാതമാകുന്ന അനുഭവം വിവേകം അഥവാ സത്യബോധമത്രെ. പക്ഷേ, സാധാരണഗതിയില്‍ ഒരു സ്പന്ദവും സ്പന്ദസംഘാതവും ആ ഇടനിലയില്‍ തങ്ങിനില്‍ക്കുന്നില്ല. അതും കടന്ന് അപ്പുറത്തേക്കു പോകുന്ന വികസ്വരതയാണ് രജസ്സ്. അത് കര്‍മവാസനയുടെ പര്യായമാണ്. തമസ്സ് സങ്കോചാഭിമുഖ്യമായതിനാല്‍ ആലസ്യം ജനിപ്പിക്കുന്നു. രജസ്സ് കര്‍മവാസനകൊണ്ടും തമസ്സ് അമാന്തംകൊണ്ടും സത്വാവസ്ഥയുടെ ഫലമായ വിവേകത്തെ മറയ്ക്കുന്നു. സ്പന്ദങ്ങളുടെ സംഘാതമാണ് ദേഹം എന്ന ക്ഷേത്രം. ജീവനിലെ വാസനാമുദ്രകള്‍ ഇതള്‍ വിരിയുന്നതിന്അനുസൃതമായി ദേഹത്തിന് ഒരു ഗുണപ്രാമുഖ്യം എപ്പോഴും ശേഷിക്കുന്നു. അത് രജസ്സാകാം, തമസ്സാകാം, സത്വമാകാം. സത്വമായാലേ ശാന്തത കൈവരൂ. തിരിച്ചറിവുകൊണ്ടും പ്രയത്‌നംകൊണ്ടും അങ്ങനെ ആക്കിയെടുക്കാനുള്ള സാധ്യതയും കഴിവുമാണ് മനുഷ്യജന്മത്തിന്റെ സവിശേഷതകള്‍.

തുടരും..