ശ്രീമദ് ഭഗവദ് ഗീതാ പഠനം

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത - അദ്ധ്യായം 11 - "വിശ്വരൂപദര്‍ശനയോഗം"-
ശ്ളോകം 18

ത്വമക്ഷരം പരമം വേദിതവ്യം
ത്വമസ്യ വിശ്വസ്യ പരം നിധാനം
ത്വമവ്യയ ശാശ്വതധര്‍മ്മഗോപ്താ
സനാതനസ്ത്വം പുരുഷോ മതോ മേ

വിശ്വരൂപനായ അങ്ങ് അറിയപ്പെടേണ്ട പരമകാരണമായ നിത്യ വസ്തുവാണെന്നും ഈ വിശ്വത്തിന്‍റെ അന്തിമമായ ആശ്രയസ്ഥാനം അവിടുന്നാണെന്നും അവ്യയനായ അങ്ങാണ് സനാതനധര്‍മ്മങ്ങളുടെ നിത്യരക്ഷകനെന്നും അങ്ങാണ് പ്രകൃതിയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന പരമാത്മാവെന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ഭഗവാനേ, അങ്ങാണ് അനശ്വരമായ പരബ്രഹ്മം. അങ്ങയുടെ നിത്യമായ വാസസ്ഥാനത്തെ വേദങ്ങള്‍ തിരയുന്നു. മൂന്നര അക്ഷരപാദങ്ങളുള്ള ഏകസ്വരോച്ചാരണപരമായ ഓങ്കാരത്തിനും അതീതനാണങ്ങ്. എല്ലാ പ്രതിഭാസങ്ങളുടേയും ഉറവിടവും അന്തിമവിശ്രമസ്ഥാനവും അവിടുന്നാണ്. അങ്ങ് അവ്യയനും അതലസ്പര്‍ശനും അനശ്വരനുമാണ്. നഭോമണ്ഡലങ്ങളുടെ ഗേഹവും പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ നിധാനവുമായ മൂലസ്ഥാനം അങ്ങാണ്. അങ്ങ് എല്ലാ ധര്‍മ്മങ്ങളുടേയും പ്രാണാധാരമാണ്. അങ്ങ് സ്വയംഭൂവാണ്. അങ്ങ് നിത്യവസ്തുവാണ്. അങ്ങാണ് വിശ്വത്തിന്‍റെ നാഥന്‍, പരംപൊരുള്‍ .

ധര്‍മമെന്ന വാക്കിന് നിയമം എന്ന നിശ്ചിതാര്‍ഥം പണ്ടേക്കുപണ്ടേ ഉള്ളതാണെന്നു നിശ്ചയം. ഗോത്രത്തലവന്‍മാരോ മതനേതാക്കളോ രാജാക്കന്‍മാരോ പുരോഹിതരോ ഒക്കെ പല തരം നിയമാവലികള്‍ മെനയുകയും നടപ്പാക്കുകയും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഇതാണ് ധര്‍മം എന്നും ധര്‍മത്തെ രക്ഷിക്കേണ്ടത് ഇവരൊക്കെയാണ് എന്നും ഇവര്‍ നിശ്ചയിക്കുന്നതെല്ലാം സനാതനധര്‍മമാണെന്നുപോലും തെറ്റായ ധാരണകള്‍ പണ്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇന്നും ഉണ്ട്, നാളെയും ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യാം.

ധര്‍മം എന്നാല്‍ ആത്യന്തികമായ ദര്‍ശനമാണെന്നും അതില്‍നിന്നു രുത്തിരിയുന്ന ജീവിതരീതി ഒന്നേ ഉള്ളൂ എന്നും അത് രാജാധിരാജന്‍മാര്‍ ഉള്‍പ്പെടെ എല്ലാവര്‍ക്കും ബാധകമാണെന്നും അതിന്റെ കാതലും കൈകാര്യവും പരംപൊരുളാണെന്നും ഗീത തിരുത്തുന്നു.

നിത്യവും സത്യവുമായ ആ ധര്‍മത്തെ ആരും സംരക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല. ആ ധര്‍മത്തിന്റെ സ്വഭാവം മുന്‍പേ വിസ്തരിച്ചിട്ടുണ്ട്. (ഒറ്റവാചകത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ യജ്ഞഭാവനയോടെ ജീവിക്കുക എന്നതാണ് അത്.) ഒരു ദേശത്തിനോ നാടിനോ സാനമ്രാജ്യത്തിനോ വന്‍കരയേ്ക്കാ ഭൂലോകത്തിനോ മാത്രമായി അല്ല പ്രപഞ്ചത്തിനാകെ ബാധകമായ ധര്‍മമാണത്. അതിന് വഴങ്ങാത്തവര്‍ പ്രപഞ്ചസ്വഭാവത്തിന് നിരക്കാത്തവരായതിനാല്‍ അവരും സന്തതിപരമ്പരകളും കാലംകൊണ്ട് നശിച്ചുപോകുന്നു.

(തുടരും..)